Kochanice króla recenzja

O czasach Henryka VIII napisano wiele. Nic dziwnego, biorąc pod uwagę jak złożone i znamienne dla dalszej historii Anglii były to czasy. Sam Henryk dał się poznać jako doskonały polityk, ale równie szalony przywódca i reformator. Niekiedy pochopny w swych sądach, uczynił wiele dla kraju, którym rządził - zarówno dobrego jak i złego. Jednakże książka ta nie traktuje bezpośrednio o władcy, ale o dwóch jego kochankach – siostrach Boleyn.
Maria Boleyn to urocza, niewinna blondynka, która pragnąc uszczęśliwić rodzinę podporządkowuje się jej woli – bez oszustw i manipulacji. Anna Boleyn to zupełne przeciwieństwo młodszej siostry. Ambitna brunetka za pomocą sprytnie uknutej intrygi realizuje osobiste cele, przedkładając je nad dobro i bezpieczeństwo rodziny. Właśnie jej uda się to, co nie powiodło się Marii. Dzięki wrażeniu jakie wywrze na królu i wpływom, jakie w ten sposób zdobędzie, zostanie jego żoną i królową. Ostateczny wynik gry nie będzie jednak dla niej korzystny.
Philippa Gregory ma prawdziwy talent do opowiadania ciekawych historii, jej powieść czyta się jak porywający romans, ale i ciekawą powieść historyczną. Idealnie odwzorowała klimat tamtej epoki. Czytając tę książkę, przeniosłam się w czasie. Autorka nie szczędzi czytelnikom szczegółów opisując stroje noszone przez bohaterki, wnętrza pałaców, biesiady królewskie, dworskie życie i dworskie intrygi. Mimo, iż Gregory snuje swoją opowieść miejscami leniwie i spokojnie, to jednak akcja powieści ani na chwilę się nie zatrzymuje.
Dziwne to były czasy pełne dworskich konfliktów i intryg. Czasy, w których trzeba było być dobrym strategiem umiejącym przewidzieć co przyniesie największą korzyść. Czasy, w których trudno było określić komu i kiedy należy się lojalność. Wygląda na to, że, wbrew pozorom, najlepiej mieli ci najniżej urodzeni. Przynajmniej w kwestii moralności.
Książka bardzo mnie wciągnęła. Bohaterowie (w szczególności Anna Boleyn) to wzbudzali moją złość i irytację, to znów współczucie. Początkowo wydawało mi się, że akcja toczy się zbyt wolno, ale końcówkę przeczytałam jednym tchem. Także zdecydowanie polecam.