Maybe Now. Maybe Not recenzja

"Myślę, że najpierw trzeba być kochaną, żeby wiedzieć, jak kochać."
~~~

"Maybe someday" według sporej rzeszy czytelników jest uważana za jedna z najlepszych książek Colleen Hoover. Miałam okazję czytać tę historię pod koniec roku i przyznałam już wcześniej, że była ona faktycznie bardzo dobre. Troszkę obawiałam się sięgnąć po drugi tom, a właściwie jego połączenie wraz z krótkim opowiadaniem, bo tak właśnie została wydana w Polsce dalsza historia bohaterów z pierwszej części. "Maybe now" miało nam przedstawić dalsze losy Maggie, dziewczyny zmagającej się z poważnymi problemami zdrowotnymi. "Maybe not" natomiast jest krótkim opowiadaniem streszczającym historię Bridgette oraz Warrena, którzy na pewno skradli niektórym serca w pierwszej części.
Nie chcąc spoilerować nikomu fabuły pierwszego tomu, przejdę od razu do ogólnych wrażeń i przemyśleń na temat książki. Tak jak wspominałam, syndrom drugiego tomu budził we mnie obawy przed sięgnięciem po tę powieść. Dobrze wiemy, że często kontynuacje wcale nie równają się początkom opowieści. W przypadku tej historii uważam że poziom nie upadł. "Maybe now. Maybe not" utrzymywało się na tej samej pozycji co pierwszy tom, dlatego zasługuje na ogromnego plusa. Niektórzy mogą się zastanawiać czy kontynuacja faktycznie była potrzebna. Dużo zależy od czytelnika. Moim zdaniem, jeżeli podobał się wam pierwszy tom, to sięgnijcie po drugi. Już sam fakt, że historia przechodzi na zupełnie inne postaci jest powodem aby się z nią zapoznać. Drugoplanowi bohaterowie wychodzą naprzód, przez co możecie zmienić swoją opinię na ich temat, co miało miejsce w moim przypadku. Nie lubiłam Bridgette oraz nieco irytowała mnie Maggie, a po przeczytaniu drugiego tomu obie dziewczyny wzbudziły moją sympatię. W dodatku fabularnie obie historie są bardzo ciekawe i wciągające. Nie mogłam się doczekać aż dowiem się jak to właściwie było między Warrenem oraz Bridgette oraz czy Maggie znajdzie szczęście i niezależność o jakich marzyła. Bardzo dobry drugi tom, niebanalna historia i dobrze wykreowani bohaterowie. Hoover po raz kolejny mnie nie zawiodła.