Osiedle marzeń recenzja

Miło się znowu spotkać z inspektorem Mortką, bohaterem cyklu kryminałów Chmielarza. W tym tomie prowadzi on śledztwo w sprawie morderstwa studentki na zamkniętym osiedlu warszawskim, w którym pod powierzchnią bogactwa aż się kłębi od kłótni i problemów. Bardzo szybko sprawa wzbogaca się o liczne wątki poboczne: zamieszany jest w śledztwo polityk, który dorobił się fortuny na podejrzanych interesach, ale musiał wylecieć z partii i sejmu; mamy też Ukrainkę, która sprząta na czarno i musi znosić upokorzenia od Polaków. Poza tym sprawa morderstwa okryta jest jakąś dziwną tajemnicą, którą stara się odkryć nasz komisarz.

Autor poza tym dodaje sporo wątków niezwiązanych ze śledztwem, na przykład opisuje problemy młodych ludzi tworzących start up internetowy i szukających kapitału, czy przedstawia stosunki pod celą w areszcie dla kobiet. Prawdę mówiąc, trochę za dużo tych wątków, nie bardzo na przykład rozumiem, po co wątek z Kochanem, kolegą Mortki z policji, który w roli jednoosobowego archiwum X w cudowny sposób rozwiązuje sprawy morderstw sprzed lat. Cały ten wątek jest mało wiarygodny prawdę mówiąc, poza tym zupełnie osobny, gdyby Kochana w książce nie było, nic by się nie stało.

Oczywiście pojawia się też wątek arcywroga Mortki, mrocznego gangstera Borzystowskiego, znanego z poprzednich tomów serii. A wątek tytułowego luksusowego osiedla nieco rozczarowuje, bo na początku zapowiada się dobrze, a potem jakoś się rozmywa i blednie. Na przykład niewiele pisze Chmielarz o fatalnych stronach życia na zamkniętym osiedlu (a może ich nie ma?).

Mam wrażenie, że trochę się za bardzo Chmielarz napawa swoim pisaniem i mnożeniem rozlicznych wątków pobocznych, których potem nie domyka. Prawdę mówiąc, można by znacznie skrócić książkę bez uszczerbku dla akcji, na pewno efekt nie byłby gorszy. Z drugiej strony, ciekawym chwytem jest zostawienie paru spraw otwartych, to daje nadzieję na następne tomy, mam nadzieję że lepsze…

Mimo wszystkich tych zastrzeżeń słuchało mi się audiobooka w świetnym wykonaniu Janusza Zadury bardzo dobrze.