Głos recenzja

Kolejna część o komisarzu Erlendurze. Kolejne problemy ze sobą,z córką i śledztwem.
Tym razem komisarz kombinuje jak dopaść morderce św. Mikołaja. Zamyka się na kilka dni w hotelu,przepytuje wszystkich ,którzy mu wchodzą w drogę. Potyka się o kilka wątków ale najbardziej chyba szkodliwy dla niego jest wątek własnego życia. Wszystkie wydarzenia kryminalne właściwie są tłem dla jego osobistej tragedii.Może stąd ta duchota.Cztery ściany hotelu,najdalszy spacer do banku mieszczącego się w budynku obok.I ciągły bol po zaginionym bracie.Szarpanina z córka narkomanką,która lada moment może wrócić do nałogu.Permanentny oddech zbrodni i kary na plecach każdej z postaci książki.
Udało się autorowi wejść dość głęboko w świat wewnętrzny bohaterów.W ten zakamarek,który już nie pozostawia możliwości zwiększonej dozy ciemności.Grudzień, święta Bożego Narodzenia,kolorowo a w ludzkich duszach mrok.Ciemność,ciasnota,brak powietrza.
To chyba najbardziej klaustrofobiczna z książek tego autora.Ale mimo wszystko świetna.Nie każdy potrafiłby zamknąć akcję w jednym budynku na kilka dni i dosłownie wypatroszyć psychikę postaci.
Ciągle mi duszno,kiedy wspominam tytuł :)
Jadę na Islandię.U nas nie ma takiego nastroju ....