Droga Kości recenzja

"Droga Kości" Christophera Goldena to w moim odczuciu książka, której blurb był lepszy od samego jej wnętrza. Gdy przeczytałam opis z tyłu okładki, to w mojej głowie pojawiła się myśl: "Wow! To może być naprawdę świetna i mocna historia!" Niestety, z bólem serca muszę przyznać, że jestem mocno rozczarowana tym, co znalazłam w środku. Mocna może i była, jednak zbyt wiele rzeczy mi się nie podobało, bym mogła uznać ją za świetną.

Teig i Prentiss wyruszają w podróż, by nakręcić dokument o Drodze Kości (potoczna nazwa Traktu Kołymskiego w północnej Syberii). Mężczyźni wynajmują przewodnika, który zabiera ich do najzimniejszej osady na Ziemi, lecz gdy docierają na miejsce, okazuje się, że wioska jest pusta, a mieszkańcy zniknęli w niewyjaśnionych okolicznościach. Wkrótce zaczynają dziać się dziwne i przerażające rzeczy.

Syberia, trudne warunki, kręcenie dokumentu, tajemnicze zniknięcia, przerażające miejsce, gdzie zginęły setki tysięcy ludzi... Przecież to miejsce to ogromny potencjał na genialną. mroczną historię. Co zatem poszło nie tak?

W moim odczuciu ta historia pisana jest zbyt szybko. Nie mamy tu wątków pobocznych, rozwijanych relacji pomiędzy bohaterami, czy po prostu takich chwil, gdzie postacie spokojnie rozmawiają o innych sprawach czy problemach. Tutaj jest tylko główny problem, próby jego rozwiązania, zakończenie i nic poza tym. Przez ten zabieg ani trochę nie przywiązałam się do postaci i choć spotykały je różne rzeczy, ja nie odczuwałam żadnych emocji. Śledziłam akcję bez zainteresowania i jestem przekonana, że już za kilka dni nie będę nawet pamiętać, co tutaj się działo.

Jeżeli chodzi natomiast o plusy, to czyta się ją szybko. Nie jest to pozycja długa, napisana jest dość prostym językiem, a co za tym idzie, można ją przeczytać na raz. Mam wrażenie, że coraz bardziej lubię się z tłumaczeniami pana Ryszarda Oślizło. Z tego, co kojarzę, to tłumaczył także "Hacjendę" Isabel Canas i muszę przyznać, że obie te książki czytało mi się dobrze, choć ogromnie się one od siebie różnią.

Czegoś mi tutaj zabrakło. Oprócz akcji i przerażających scen, które faktycznie się pojawiają, chciałabym też czegoś więcej. Liczyłam, że ta historia mnie porwie, sprawi, że będę ją przeżywać i chłonąć do ostatniej strony, a ja przeszłam obok niej obojętnie. Kompletnie nie trafiła do mnie ta "główna sprawa". Może to właśnie blurb mi wszystko zepsuł, bo miałam przez niego konkretne oczekiwania, a gdy one się nie spełniły, pojawiło się rozczarowanie. Ta historia poszła w zupełnie innym kierunku, niż tego oczekiwałam i niestety na listę moich ulubieńców na pewno nie trafi.