Po jej odejściu recenzja

Kiedy sięgamy po książkę z gatunku thriller to oczekujemy napięcia, dreszczu emocji, niepewności. W powieści Alex Dahl „Po jej odejściu” czytelnik znajdzie to wszystko i jeszcze więcej.

Akcja powieści rozpoczyna się w Sandefjord w Norwegii, gdzie na uboczu mieszka samotna matka Liv Carlsen z dziewięcioletnim synem Adrianem. Pewnego dnia matka i chłopiec znikają. W ich poszukiwania angażuje się dziennikarka Selma. Kiedy zaczyna szukać rodziny Liv okazuje się, że nie jest ona tą osobą za którą się podawała. Tymczasem poznajemy kolejną postać - młodą Rosjankę Anastazję. Dziewczyna wychowywana jest przez babcię. Pewnego dnia na ulicy zostaje zauważona przez szefową agencji modelek z Mediolanu. Za jej namową wyjeżdża do Włoch i rozpoczyna karierę modelki.

Kolejne rozdziały książki to następujące po sobie fragmenty życia czterech osób Liv, Adriana, Selmy i Anastazji. Część z tych wydarzeń dzieje się w czasie bieżącym a inne wcześniej.

Akcja się zagęszcza i czytelnik poznaje kolejne sekrety i tajemnice. A ponieważ giną ludzie napięcie rośnie. Dochodzimy do momentu, kiedy życie naszych bohaterek także jest zagrożone.

Czytając książkę ma się wrażenie zdejmowania kolejnych warstw, żeby w końcu dotrzeć do rozwiązania. Punkt kulminacyjny jest bardzo emocjonujący zatyka wręcz dech w piersi. Dopisane zakończenie historii jest trochę zbyt bajkowe jak dla mnie i przewidywalne.

Sam temat powieści czyli przedstawienie mroczej strony modelingu jaką jest wykorzystywanie seksualne, przemoc, uzależnienie od narkotyków, handel ludźmi nie jest może oryginalny. Zetknęłam się z nim już w wielu powieściach. Ale fabuła stworzona przez Alex Dahl jest moim zdaniem oryginalna i bardzo interesująca. Pisarka pokazuje ten świat poprzez przeżycia kobiety, która po kilku latach pracy w takiej agencji chce z tej pracy zrezygnować.

Ponieważ historia przedstawiana jest z perspektywy kilku osób mamy głębszy wgląd w przeżywane przez nich emocje. W ten sposób jeszcze bardziej czujemy się związani z bohaterami i bardziej zaangażowani w lekturę. Postacie są wyraziste, widoczne jest bogactwo ich przeżyć wewnętrznych i rozterek. Ten aspekt bardzo mi się podoba w twórczości Alex Dahl. Pisarka pokazuje nam różne osobowości i temperamenty. W tej powieści oprócz dorosłych jednym z głównych bohaterów był był mały chłopiec z Zespołem Aspergera (prawdopodobnie) i autorce udało, się moim zdaniem, bardzo trafnie odtworzyć jego przeżycia w wielu bardzo trudnych chwilach.

Podobała mi równowaga między opisami a dialogami, niezbyt długie rozdziały, co sprawiało, że dobrze się ją czytało, nie czuło się znużenia.

Ogólnie powieść bardzo mi się podobała i mimo że nie jest łatwą lekturą myślę, że jest wartościową pozycją w swoim gatunku i godną polecenia.