Dotknąć prawdy recenzja

„Mogła się tylko modlić, żeby wytropiono tego mordercę. Jeśli tak się nie stanie, to nie ufała sobie, czy nie przekroczy granicy, za którą leży coś, co uważała za śmiertelny grzech. Bez wahania poszłaby za Maksem do piekła.”*

Zastanawialiście się kiedyś ile jesteście w stanie zrobić dla własnego dziecka? Co byście zrobili aby je tylko chronić, aby tylko być świadomym, że jest bezpieczne. Ile zniesiecie, ile pokonacie przeszkód? Ile argumentów i dowodów byście potrzebowali żeby przestać wierzyć swojemu potomstwu?

Danielle Parkan jest sławną panią prawnik, która ma syna Maxa chorującego na zespół Aspergera. Pewnego dnia mama szesnastoletniego chłopca znajduje jego pamiętnik, w którym pisze o myślach samobójczych. Lekarz stwierdza, że Max musi trafić do renomowanego szpitala psychiatrycznego Maitland. Tam mają mu pomóc, niestety dochodzi do strasznego wypadku. W brutalny sposób ginie jeden z pacjentów. W tym samym pokoju znajdują nieprzytomnego i zakrwawionego Maxa. Od razu podejrzenie pada na niego ponieważ chłopak miał z zamordowanym zatargi.
W winę Maxa, która wydaje się oczywista i niepodważalna nie wierzy tylko matka. Zaczyna robić wszystko by udowodnić niewinność syna, nic nie jest w stanie jej zatrzymać. Ona prawniczka za nic ma groźbę wyroku sądowego czy też dozór policyjny. Robi wszystko by pomóc Maxowi. Intuicja i tym razem jej nie zawiodła, a dowody, które zaczyna zdobywać są szokujące i nieprawdopodobne.
Czy to morderstwo popełnił Max? A może był tylko ofiarą, przypadkowym narzędziem zbrodni, a może królikiem doświadczalnym…Co odkryła Danielle, czy uda jej się wybronić syna? Co jest prawdą, a co upozorowaną bujdą?

Po przeczytaniu ostatniej strony byłam pełna mieszanych uczuć. Fabuła toczy się szybko i zaskakująco. Nigdy nie jest się pewnym co spotkamy na następnych stronach. Czasem sami zaczynamy wątpić w niewinność Maxa, Autorka w niesamowity sposób tworzy wątek pełen pytań, niedomówień oraz świetnie stworzone wątki psychologiczne. Zakończenie zaś jest zaskakujące i trudno w nie uwierzyć. Heugten jakby zostawiała furtkę do kontynuacji.
„Dotknąć prawdy” to bardzo ciekawy obraz psychologiczny bohaterów. Możemy spotkać tu różne postacie z różnymi cechami osobowości. Zawzięta matka walcząca o normalne życie dla syna, a potem o wolność i prawdę, sam Max i jego postrzeganie świata no i ten szalony ktoś…
Jest to debiut tej autorki, ale trzeba przyznać, że udany. Książka wciąga od pierwszych stron i trzyma w napięciu do ostatniego zdania. Antoinette van Heugten pisze w niesamowity sposób, który urzeka czytelnika. Książkę czyta się szybko i płynie. Styl pisania jest nieskomplikowany przez co czytelnik nie ma problemów z odbiorem treści, wszystko jest czytelne i zrozumiałe. Polecam.


* cytat pochodzi z książki