Książka Feliksa Konecznego to wnikliwe, szczegółowe i obszerne studium cywilizacji żydowskiej, której pisanie ukończył w 1943 roku. Analiza ta zajęła autorowi nieomal 30 lat.
Jest to pierwsza z trzech części, w których autor zamieszcza wyniki swoich badań, sięgając do początków istnienia narodu żydowskiego, czyli czasów biblijnych. Zwraca uwagę na najistotniejsze wydarzenia w historii, które odcisnęły piętno na kształtowanie żydowskiej zbiorowości.
Jako przedstawiciel cywilizacji łacińskiej, analizuje także zagrożenia i ataki, na które cywilizacja ta była narażona na przestrzeni dziejów. Nie ogranicza się przy tym do obarczania winą za to wyłącznie cywilizacji żydowskiej, jednakże ze względu na ograniczenie tematu książki wyłącznie do niej, pomija w swej pracy dwie pozostałe (bizantyńska i turańska).
Według Konecznego to, co jest charakterystyczne i jednocześnie odmienne w cywilizacji żydowskiej od innych, to jej sakralność. Rozumieć należy przez to, że pojęcie etyki obce jest tej społeczności, a normy postępowania regulowane są drobiazgowo ustanowionym prawem religijnym (etyczne jest to, czego wymaga prawo).
Ciekawe rozważania historyk prowadzi nad socjalizmem, bolszewizmem i komunizmem. Łączy je z judaizmem twierdząc, że to właśnie z tej wiary wychodzą ich korzenie.
Z niezwykle interesującego rozdziału o strukturze społecznej czytelnik dowiaduje się na przykład, że syn stawał się pełnoletni dopiero śmierci ojca, kobieta była własnością męża, a w szabat każdy Żyd ma dwie dusze.
Koneczny porusza także problem antysemityzmu, datując go na I wiek p.n.e., kiedy to miały miejsce pierwsze rozruchy antyżydowskie. Analizuje przyczyny ich i wskazuje na negatywne skutki tych poczynań.
Według autora Żydzi od czasów starożytnych gardzili pracą fizyczną, szczególnie rolnictwem. Przyczyną tego był prowadzony przez nich koczowniczy tryb życia życia. W późniejszym czasie za to chętnie zajęli się handlem, który dziś nazywany jest obwoźnym. Byli również prekursorami w usługach bankowych, czerpiąc zyski z lichwy.
Wymienia aż cztery religie funkcjonujące w tym społeczeństwie i docieka, która z nich stała się podłożem cywilizacji żydowskiej. Przytacza genezę powstania Talmudu, Kabały i chasydyzmu.
Talmud, określany przez Konecznego jedną z religii żydowskiej, szybko ogarnął cały Izrael, stanął ponad Pismem Świętym i z zadziwiającą drobiazgowością opisał każdą czynność wykonywaną w ciągu dnia (np.jak otwierać okna), nakazy i zakazy (np. zakaz drapania się w czasie szabatu i chodzenia po drzewach).
Kabała, zdająca się być rodzajem magii, znalazła swoich zwolenników w Polsce, a także wśród innych narodów. Zwrócenie się Kabały w kierunku astrologii rozwinęło się szczególnie na Rusi i na Moskiewszczyźnie.
Chasydyzm, następca Kabały, to określana przez Konecznego „religia na wesoło”. Powodem tego jest pylpul, czyli wyrażanie wiary w Jahwe za pomocą tańca i okrzyków.
Pierwszy tom opracowania historyk kończy porównaniem judaizmu z chrześcijaństwem i islamem, w których wyraźnie widoczne są wspólne cechy, głównie w obrzędach religijnych.
Wyniki badań prowadzone przez Feliksa Konecznego nad cywilizacją żydowską kończą się przed wybuchem II wojny światowej (autor umiera w 1949 roku). Tym samym wiedza zawarta w książce wydaje się być niepełna i nie wyczerpuje tego pasjonującego tematu, szczególnie w obliczu zmian, jakie nastąpiły w późniejszych czasach. Przywołać tu należy choćby takie, jak wymordowanie Żydów i koncentrowanie ich w gettach przez hitlerowskie Niemcy czy powstanie państwa Izrael. Być może pojawi się równie dociekliwy historyk jak Koneczny, który będąc jego kontynuatorem uzupełni brakującą wiedzę, badając powojenne lata funkcjonowania cywilizacji żydowskiej.