Dotknąć prawdy recenzja

Książka bardzo dobra! Główną bohaterką jest Danielle Parkman , nowojorska prawniczka oraz mama autystycznego Maxa. Cała historia dzieli się na trzy części. W pierwszej części dowiadujemy się o życiu chłopca i jego mamy. Danielle zdaje sobie sprawę, że stan jej nastoletniego syna pogarsza się. Chłopiec staje się coraz bardziej agresywny i sięga po narkotyki. Kobieta jednak nie chce zaakceptować diagnozy stawianej przez lekarzy ze szpitala psychiatrycznego i na własną rękę próbuje "uratować" syna. Nie wierzy, że Max może być niebezpieczny.
W drugiej części, gdy w znajduje zakrwawionego syna tuż obok brutalnie zamordowanego pacjenta, zaczyna zastanawiać się nad zachowaniem chłopca, ale mimo małych wątpliwości ze wszystkich sił próbuje uniewinnić Maxa. Danielle postanawia odkryć prawdę niezależenie od tego, jaka ona jest. Podczas szukania odpowiedzi, zmaga się ze swoimi słabościami i wątpliwościami. Zaczyna łamać zasady. Uwikłana w niebezpieczną grę, zrobi wszystko, by znaleźć prawdziwego mordercę i uchronić syna przed niesprawiedliwością.
W trzeciej części książki przenosimy się na rozprawę sądową. I to zdecydowanie najlepsza część całej układanki. Wszystkie zgromadzone dowody i przerażające fakty i zdarzenia zaczynają się układać w całość. Dowiadujemy się, co stało się tamtego strasznego wieczoru, gdy zabito pacjenta, jak również dużą część historii poprzedzającej te wydarzenia.
Amerykańska pisarka Antoinette van Heugten zdecydowanie zasługuje na uznanie. Bardzo dobrze opisywała sytuacje związane zachowaniem ludzi autystycznych. Opisy poszczególnych zdarzeń są bardzo realistyczne. Sama rozprawa sądowa napisana tak jakbyśmy co najmniej w niej uczestniczyli. Ta książka na pewno zachęciła mnie do przeczytania innych książek tej pisarki.
Jedynym minusem, jakiego potrafię się dopatrzyć to charakter rozwijania się książki. Na początku jest to powolne i wymaga cierpliwości, ale mogę zagwarantować, że jak ktoś dotrze do przynajmniej połowy książki, to resztę przeczyta praktycznie bez oderwania.