Poczwarka recenzja

Zastanawiam się skąd autorzy takich książek czerpią pomysły i inspiracje. ,,Poczwarka" była pierwszą książką pani Doroty Terakowskiej po którą sięgnęłam. I pomijając recenzje które przeczytałam na jej temat, faktycznie jest fenomenalna. Dla mnie jest to książka, którą można czytać wiele razy jest magiczna i przyciąga.

Główni bohaterowie Adam i Ewa bogate idealna małżeństwo, któremu do pełnego szczęścia brakuje tylko dziecka. Wszystko ma być idealne, tak jak było zaplanowane. Dziewczyna piękna mądra, już przed narodzinami ma wybrane imię, przedszkole, nawet studia i zainteresowania. Jednym słowem - przyszłość idealna. Ich zaplanowany i idealny świat nagle zmienia kolory, kiedy na świat przychodzi dziewczynka, nie taka jaką chcieli. Myszka - dziewczynka z zespołem Downa zmienia cały ich świat. Wszystko musi ulec przewartościowaniu i nie oboje dadzą sobie z tym radę. Ewa staje na wysokości zadania, zadania bardzo trudnego, prawdopodobnie najtrudniejszego z jakim spotkała się do tej pory. Z trudem wychowuje swoją córkę, gotowa na cierpliwość, poświecenie, czasem upokorzenie. Jest wręcz wzorem matki idealnej dla której dziecko jest najważniejsze bez względu na ciężką chorobę. Adam, biznesmen przyzwyczajony i nastawiony na sukces nie potrafi pogodzić się z chorobą córki, z tym że jest inna niż wszystkie dzieci. Jego postać jest ukryta za kotarą strachu, niepewności, żalu i rozczarowania. Nie potrafi poradzić sobie ze sprzecznościami, które go nawiedzają. Czuje potrzebę bycia z córką kochania jej a jednocześnie strach przed jej ,,innością" i nieprzewidywalną chorobą.

Wydaje mi się, że książka jest w stanie wzruszyć każdego czytelnika, nawet tego najbardziej wymagającego. Ciężko mi określić co najbardziej mnie w niej urzekło. Po prostu czyta się ją jednym tchem. Po prostu ściska za serce. Niesamowite jest to, ile uczuć mieści się w tych kartkach, ile emocji kłębi się w każdym słowie. To nie jest zwykły ,,wyciskacz łez", choć nie obeszło się bez łez w moim przypadku.

Przyznam szczerze, że koniec mnie zaskoczył, nie wiem, spodziewałam się chyba wszystkiego, tylko nie tego co przeczytałam. Jest piękna, uczy, wzrusza i pozostawia wiele w każdym, kto po nią sięgnie. Nie wyobrażam sobie przeczytać ją i przejść obok, obojętnie, bez zdania, bez opinii.

Sam pomysł na okładkę jest bardzo fajny. Jest tu coś, co przyciąga, jakiś magnetyzm, którego nie da się opisać. Pamiętam jak widziałam ją na półce w bibliotece, oglądałam i szłam dalej. Dosyć dużo czasu zajęło mi zabranie jej do domu, teraz sama nie wiem dlaczego. Jest cudowna potrafi zaczarować swoim ciepłem i miłością. Jest takim świetnym przykładem, jak bardzo życie jest nieprzewidywalne i płata nam figla, wtedy kiedy myślimy, że niczym nas już nie zaskoczy. ,,Człowiek planuje a Pan Bóg krzyżuje", to chyba najlepsze podsumowanie ,,Poczwarki". Warto po nią sięgnąć.