Dom utraconych recenzja

Lubisz książki ze świetnie poprowadzoną intrygą i stopniowo budowanym napięciem, które sięga zenitu na ostatnich stronach? 💬
Tak? W takim razie mam dla Ciebie świetną propozycję na jesienne wieczory - „Dom utraconych” autorstwa Katarzyny Wolwowicz!

Autorka w swojej najnowszej książce łączy elementy kryminału, thrillera psychologicznego, a nawet horroru! Już od pierwszych stron zostajemy wciągnięci w zawiłą i wielowarstwową intrygę, która nie pozwala oderwać się od lektury ani na sekundę. Wolwowicz sprawnie prowadzi z czytelnikiem grę w kotka i myszkę, podrzucając co rusz nowe tropy i wpuszczając nas w przysłowiowe maliny. Tutaj każdy krok przynosi nowe wątpliwości, a wszystko może być zupełnie inne, niż wydaje się na pierwszy rzut oka. Komu można zaufać? Kto skrywa mroczną prawdę? Te i inne pytania kłębią się w naszej głowie podczas czytania kolejnych rozdziałów książki.

Podoba mi się, jak autorka buduje niesamowity klimat pełen niepokoju i grozy za sprawą opisów Cortijo Jurado - nawiedzonego domu pełnego tajemnic i rodzinnych sekretów. Ten tytułowy dom, dzięki Wolwowicz, nie jest tylko zwykłym budynkiem. On „magicznie” ożywa i sprawia, że momentami można poczuć ciarki na skórze.

Pisząc o tej książce, nie można zapomnieć o kreacji bohaterów, a zwłaszcza głównej bohaterki - Carmen, która po raz kolejny bardzo przypadła mi do gustu. Z jednej strony widzimy ją jako silną, zdeterminowaną profesjonalistkę, ale z drugiej mamy okazję przyglądać się, jak osobista trauma może wpływać na dochodzenie, które prowadzi. Czytelnik, który miał już z nią do czynienia w poprzednim tomie, dostrzega subtelne zmiany w jej postaci, na które z całą pewnością wpływa dynamiczna współpraca z inspektorem Javierem Bardenem, nadająca książce niezwykłego realizmu, a także jej relacje z rodziną i przyjaciółmi. Bo książka ta to nie tylko kryminalne śledztwo, ale również pełne emocji relacje, które zmuszają główną bohaterkę do refleksji nad przeszłością i podejmowania trudnych wyborów.

„Dom utraconych” to jedna z tych książek, które ciężko odłożyć podczas czytania. Wolwowicz stworzyła wielowymiarową powieść, trzymającą czytelnika w napięciu i zmuszającą do refleksji. To nie lada gratka dla fanów kryminałów, którzy w książkach szukają czegoś więcej niż samo śledztwo. Serdecznie polecam!