Dom bez wspomnień recenzja

Dziś chce się z Wami podzielić moją opinią o książce „Dom bez wspomnień” autorstwa Donato Carrisi.

Książka opowiada o małym Nico, który został znaleziony w lesie. Razem ze swoją mamą był poszukiwany od kilku miesięcy. Po jego odnalezieniu najbardziej w oczy rzuca się fakt, że chłopiec nie wygląda na zagubionego, ma się całkiem dobrze, wygląda jakby dopiero co wyszedł z domu, a nie zagubił się kilka miesięcy wcześniej. Jednak nic nie pamięta.

I tu pojawia się główny bohater, którego przedstawiałam Wam kilka postów wcześniej przy recenzji „Domu Głosów” – Pietro Gerber – najbardziej ceniony dziecięcy hipnotyzer we Florencji. To on podejmuje się zadania dotarcia do umysłu dziecka i odkrycia historii, która spowodowała milczenie chłopca, bo to że coś mu się przytrafiło jest bardziej niż pewne.

Tak jak się zapewne spodziewacie Pietro odnosi sukces. Szybko odkrywa, że aby dotrzeć do chłopca należy odnaleźć wyzwalacz, który uruchomi jego pamięć i dzięki któremu chłopiec zacznie się otwierać. Gdy chłopiec zaczyna się otwierać i opowiadać swoją historię, Pietro orientuje się, że coś jest nie tak, że to nie o sobie mówi Nico.

I tu pojawia się pytanie: kim jest osoba, które przez usta dwunastoletniego chłopca opowiada swoją historię ? Dlaczego pojawia się dopiero teraz ? I dlaczego przychodzi z tym do Pietro ?

Te wszystkie odpowiedzi znajdziecie w książce, bo oczywiście nie będę jej Wam całej streszczać, ale mogę zapewnić, że tak samo jak poprzedni tom „Dom głosów” tak i „Dom bez wspomnień” jest wciągająca i trzymająca w napięciu do ostatniej strony. Kiedy nam już się wydaje, że wiemy, kto jest tu kim, że Nico powiedział już całą swoją historię, że Pietro jest na właściwym tropie… wydarza się coś co rujnuje te nadzieje i znów trzeba czekać na kolejne spotkanie z Nico, na kolejną cześć układanki, którą opowie.

„A prawda może się ostatecznie okazać prostsza, a jednocześnie bardziej przerażająca, niż możemy to sobie wyobrazić. I tylko ten chłopiec ją zna.”

To nie jest taka zwykła książka, to opowieść o docieraniu do sedna spraw, nie tylko małych pacjentów, ale też samego głównego bohatera. Pietro poprzez rozwikłanie spraw dociera do kolejnych układanek ze swojego życia. Znów opowiada nam o swoim ojcu. W momencie, w którym nikt się tego nie spodziewa pojawia się też bohaterka poprzedniej książki i już czujemy, że znów nas akcja zaskoczy, książka się kończy. Liczę na to, że pojawi się kolejny tom i będę mogła kontynuować hipnozę z Pietro Gerberem.

Oczywiście książkę miałam okazję odsłuchać w wersji audiobooka i co najlepsze znów czytał ją świetny lektora Leszka Filipowicza. Za ten brak zmiany lektora jestem bardzo wdzięczna Empik Go, bo dało to idealne odczucie jednego narratora.