Dom bez wspomnień recenzja

Kilka lat temu, zupełnie przypadkiem, w moje ręce trafiła książka „Dziewczyna z mgły” autorstwa Donato Carrisi. Zabrałam się za lekturę bez większych oczekiwań, ot, licząc jedynie na dobre spędzony czas. Dostałam dużo więcej, byłam wprost zachwycona kunsztem pisarskim autora, jak również skonstruowaną fabułą. Styl Carrisi spodobał mi się tak bardzo, że postanowiłam z czasem sięgnąć po kolejną jego książkę, przeczytałam „Dom głosów” i po lekturze tego thrillera z niecierpliwością wyczekiwałam dalszych losów Pietro Gerbera. W końcu przyszedł czas i udało mi się znaleźć chwilę, by przeczytać „Dom bez wspomnień”. Czy również tym razem Donato Carrisi zdołał mnie zachwycić?

W momencie kiedy niemal wszyscy stracili nadzieję na odnalezienie Nico, chłopiec zostaje znaleziony w Piekielnej Dolinie. Fizycznie nic mu nie dolega, jednak chłopiec nic nie pamięta, milczy również na temat osoby, która o niego zadbała. Jedyną osobą, której może udać się, dotrzeć do umysłu chłopca, a tym samym rozwikłać zagadkę jego tajemniczego zaginięcia i powrotu, jest Pietro Gerber. Wybitny hipnotyzer bardzo szybko odnosi sukces, jednak w momencie, kiedy Nico się przed nim otwiera i snuje swoją historię, Gerber zdaje sobie sprawę, że otworzył drzwi do dawno zapomnianego pokoju pełnego mroku, w którym rządzą reguły magii i iluzji.

„Dom bez wspomnień” to drugi tom bardzo intrygującej, pełnej mroku, tajemnic i magii, serii o niezwykle utalentowanym hipnotyzerze Pietro Gerberze. Do dzisiaj pamiętam, jak duże wrażenie zrobiła na mnie pierwsza część „Dom głosów”, którą przeczytałam niemal na jednym wdechu. Sięgając po „Dom bez wspomnień” doskonale wiedziałam, czego spodziewać się na kartach powieści, liczyłam również na pełną emocji i zaskakujących zwrotów akcji historię, która porwie mnie od pierwszych stron i dostarczy niezapomnianych wrażeń. Oczywiście, Donato Carrisi spisał się na medal. Historia, którą przelał na papier, wciągnęła mnie od pierwszych stron, a intrygująca fabuła dostarczyła mi mnóstwa emocji I trzymała w napięciu do samego końca.
Donato Carrisi kolejny raz udowodnił mi, że jest mistrzem w swoim fachu. Tworzy historie, od których trudno się oderwać. Niesamowity styl, sposób poprowadzenia fabuły, która z każdym rozdziałem nabiera tempa, zaskakujące zwroty akcji, to wszystko składa się na dobrze skonstruowany thriller, przy którym nie ma mowy o chwili znużenia. Mam nadzieję, że już niebawem będę mogła sięgnąć po trzecią część serii, gdyż „Dom bez wspomnień” pozostawił mnie z wieloma pytaniami i kilka wątków nie zostało jeszcze wyjaśnionych. Jeżeli macie ochotę na coś innego, nieszablonowego, to zachęcam Was do sięgnięcia po książki Carrisi. Jestem przekonana, że fani dobrych thrillerów będą w pełni usatysfakcjonowani. Polecam.