Berdo recenzja

Nie mogę w pełni pochwalić kolejnej odsłony przygód komisarza Forsta, ale też trudno ją jednoznacznie skrytykować. To już dziewiąta część serii, a ja, mając za sobą wszystkie poprzednie tomy, wiedziałem mniej więcej, czego mogę się spodziewać. Remigiusz Mróz stworzył świat, który ma swoich oddanych fanów, a ja z przyjemnością wracam do tych bohaterów i ich losów. Niemniej jednak, po tylu książkach widać pewne schematy, które nieco odbierają świeżość całej historii.

Fabuła jest spójna i dobrze poprowadzona. Książkę czyta się płynnie, a dynamiczne tempo akcji nie pozwala się nudzić. Jest zwrot akcji, który na pewno wywoła emocje, choć muszę przyznać, że nie zaskakuje już tak, jak te z pierwszych części. W „Ekspozycji” czułem dużo większe napięcie, emocje były bardziej intensywne, a każda kolejna strona trzymała mnie w niepewności. W przypadku tej książki miałem wrażenie, że choć autor świetnie opanował swój warsztat, to jednak brakuje tu tej iskry, która była w stanie całkowicie mnie pochłonąć.

Dużym plusem są natomiast Bieszczady. Realistyczne opisy krajobrazów, surowość przyrody i lokalny klimat sprawiają, że można niemal poczuć atmosferę tych miejsc. Widać, że autor rzeczywiście zna te rejony i potrafi oddać ich charakter w swoich książkach. Bieszczady stają się czymś więcej niż tylko tłem – są niemalże pełnoprawnym bohaterem tej historii. To właśnie te momenty, w których przyroda gra ważną rolę, zapadają w pamięć i dodają książce wyjątkowego klimatu.

Nie sposób też nie zauważyć, że Remigiusz Mróz rozwija się jako pisarz. Jego styl stał się bardziej płynny, narracja bardziej naturalna, a dialogi sprawiają wrażenie mniej wymuszonych. To duży postęp w porównaniu z pierwszymi tomami. Niestety, wraz z tym rozwojem wkradł się też pewien schematyzm – wiemy już, czego się spodziewać po Forście, i choć akcja jest dobrze skonstruowana, to brakuje w niej elementu zaskoczenia, który uczyniłby tę książkę niezapomnianą.

Podsumowując, „Komisarz Forst” to solidna kontynuacja serii, która zadowoli fanów autora, ale niekoniecznie zaskoczy tych, którzy znają poprzednie tomy. To dobra książka, która oferuje przyjemną rozrywkę na wieczór, ale nie dostarcza już takich emocji jak pierwsze części. Niemniej jednak, jeśli ktoś ceni serię za atmosferę, dynamiczną akcję i bohaterów, to z pewnością znajdzie tutaj coś dla siebie. Moja ocena to 4/5 – za dobrą narrację, realistyczne Bieszczady i powrót do znanych bohaterów, choć z lekkim niedosytem, jeśli chodzi o element zaskoczenia.