Był sobie chłopczyk recenzja

Są takie reportaże, które pomimo przeczytania nadal są w naszej głowie. Chociaż sięgniemy po inną książkę, one wciąż buzują w naszym umyśle. Słowa, mimo że są martwe, nie dają o sobie zapomnieć. Takim reportażem jest Był sobie chłopczyk.

19 marca 2010 roku. Tej daty nie zapomną mieszkańcy Cieszyna. Tego dnia dwójka młodych chłopców wybiera się nad staw. Dzień jak co dzień. Ale nie dla nich. Znajdują oni lalkę, pewnie wyrzuconą przez przypadek. Jednak rzeczywistość okazała się brutalna. Wyrzucona lalka to nie kukiełka a martwy chłopiec. Kim jest, jak się nazywa, nie wiadomo. Początkowe śledztwo nie przynosi rezultatów. Dopiero po latach na jaw wychodzą bulwersujące fakty dotyczącego jego życiorysu.

Był sobie chłopczyk to opowieść, o którego chłopcu, tożsamość mieliśmy nigdy nie poznać. Ta wstrząsająca historia, która, gdy ujrzała światło dzienne,
poruszyła każdego, bo jak można porzucić małe i bezbronne niczemu winne dziecko. I za co taka kara? Za to, że płakał czy nie posprzątał zabawek.

Autorka książki praktycznie dzień po dniu opisuje przebieg tej sprawy. Przedstawia cały przebieg śledztwa oraz nakreśla historię rodziny Szymonka. Nic nie ubarwia, nie dodaje nic od siebie. I za to ogromny plus, bo ta historia sama w sobie dostarcza emocji. Tylko tych, które nie koniecznie chcielibyśmy doświadczyć i przeżyć.

Podczas czytania targały mną różne emocje. Od złości na rodziców, którzy nie potrafili zapewnić normalnego życia chłopcu po bezradność, że sporo ludzi wiedziało, co się dzieje w domu Szymonka a nic z tym nie zrobili. Sąsiedzi, pomoc społeczna, dalsza rodzina. Wszyscy znali sprawę, a nic z tym nie zrobili. Woleli milczeć niż pozwolić dziecko na egzystencje w innej rodzinie. Przecież jest wiele instytucji, które pomagają w trudnej sytuacji. Na każdy problem jest jakaś rada. Jednak rodzice Szymonka woleli sięgnąć po radykalne środki niż pozwolić mu żyć.

Z pewnością Szymonek nie jest jedyny. Nie on jeden nie doświadczył miłości ze strony rodziny. Czemu tak się dzieje? Na to pytania każdy sam musi sobie odpowiedzieć.