Kto odejdzie, już nie wróci. Jak opuściłem świat chasydów recenzja

Jesteś wykluczony, nie nadajesz się. Twoje czyny i myśli są grzeszne. Skazujesz swoje dzieci na patrzenie na swoją zagładę. Twoje postępowanie prowadzi do zła. Jesteś oby, wyzuty z jakichkolwiek pożądany z emocji czy uczuć. Od dziś nie ma cię, nie istniejeszZostajesz zdmuchnięty niczym paproch. Od tej pory nie jesteś chasydem.

Kto odejdzie, już nie wróci, to zapis życia nowojorskiego chasyda od lat nastoletnich, aż do wykluczenia ze wspólnoty. Poznajemy codziennie życie mężczyzny, zaślubiny z przydzieloną kobietą, a nawet ich starania o dziecko. Jest to bardzo gorzka opowieść. Nie brak tu słów refleksji czy próby „poluzowania” religijnych więzów.

Co nieco wiedziałam o życiu nowojorskich chasydów, ale nie raz zachodziłam, jak bardzo są oni zamknięci. Jednak z drugiej strony miałam w głowie myśl, że jest to ich kultura, a przede wszystkim religia, która trzeba szanować, czy się to podoba, czy nie. Tylko jak bardzo trzeba być zamkniętym na świat, żeby nie wiedzieć, jak wygląda poród czy telewizja. Dopiero przy takich książkach widać, jak bardzo różnimy się kulturowo.

Autor wyłuszczył czytelnikowi cały przekrój chasydzkiego życia. Jak mocno jest on związany z religią, która przejmuje kontrolę nad każdym aspektem życia. Jest to bardzo ciekawa podróż do świata zamkniętego, ukrytego gdzieś pod płaszczem wiary. Co ciekawe nie aż tak bardzo odległego, bo dziejącego się w Stanach, a nie na bezkresnych terenach.

Ogromnym plusem tej pozycji jest zaprezentowanie czytelnikowi zwyczajów, praktyk czy poszczególnych modlitw. Dla osoby takiej jak ja, która nie jest mocno zaznajomiona z tematem, to była fascynująca przygoda. Te spacery z autorem po bibliotece, fascynacja encyklopediami pozostanie na długo w mojej głowie.

Jednak za tą całą opowieścią, bardzo ciekawą kryje się ogromny smutek. Człowieka porzuconego, zostawionego i przede wszystkim z ogromnym bagażem emocjonalnym w sercu. To tak naprawdę stanowi cały sens tej opowieści. Jesteś ważny, jeśli jesteś jednym z nas, gdy masz wątpliwości, stajesz się samotny. Czy powinna wyglądać religia?