Fake. I że ci nigdy nie odpuszczę recenzja

Przyzan Wam się już na samym początku ta książka mnie kupiła w całość! Jest lekka, magiczna, zabawna oraz wyjątkowa! Gdybym nie wiedziała, że jest to debiut Mańki Smolarczyk to nigdy bym na to nie wpadła. Doskonała pozycja!

Książka opowiada historię Emmy, która bardzo szybko odniosła sukces i jeszcze szybciej straciła wszystko. Mieszka ze swoją przyjaciółką w, jak to nazywa, ‘ norze’, dorabia na siłowni i stara się ze wszystkich sił odbić od dna. Niestey praca przypomina jej o dawnym sukcesie gdyż na jaj nieszczęście znajduję się na przeciwko budynku w którym mieszkałą. Na siłowni poznajemy Willa, w którym Emma się podkochuje i którego określa 'widokiem', a który ma brata Alexa, będącego jednocześnie byłym sąsiadem Emmy i jej największym wrogiem, którego nie jest w stanie znieść. ALe czy na pewno to jest nienawiść? Podczas randki z Willem pojawia się jego narzeczona co sprawia, że Emma wiąże się z Alexem. Jak to możliwe, skoro tak go nie znosi ? Co takiego może wyniknąć ze związku dwóch ludzi, którrzy na każdym kroku sobie docinają? By się tego dowiedzieć, musicie sięgnąć po książkę. Historia z wątkiem hate-love, nie będę ukrywać przewidywalna, ale jednocześnie magiczna i wciągająca. Ciente riposy i potyczki slowne pomiędzy bohaterami nie raz wywołały uśmiech na mojej twarzy. Istna bomba!

Jest to książka, która oczarowałam mnie od pierwszych stron i sprawiła, że świetnie się bawiłam czytając ją oraz nie miałam ochoty jej odkładać. Niestety ma ona jeden wieki minus, który ciężko mi przetrawić. Za szybko się kończy!

Lekkie i przyjemne pióro autorki połączone ze świetnie wykreowanymi postaciami oraz, w moim odczuciu, genialną historią sprawiły, że książka pochłonęła mnie całkowicie. To, co mnie bardzo w niej urzekło, to realistyczne przedstawienie postaci bez zbędnego koloryzowania ich oraz zachowania bohaterów adekwatne do sytuacji i wydarzeń. Dzięki temu od pierwszych stron miałam poczucie spójności, gdyż gdy miało być zabawnie to było, a w momentach gdy akcja stawała się poważna, było poważnie. Ta spójność i harmonia sprawiły, że odczuwałam wszystkie emocje bohaterów jednocześnie nie będąc przez nie przytłoczona.

Dawno nie czytałam tak luźnej, przyjemnej, wciągającej i za razem dopracowanej historii. Wielkie brawa dla autorki!