Fake. I że ci nigdy nie odpuszczę recenzja

Życie Emmy w jedną chwilę zmieniło się drastycznie o 360 stopni. Z dnia na dzień straciła świetną posadę, eleganckie mieszkanie, przez co aktualnie gnieździ się z przyjaciółką w obskurnej noże. Co więcej, jej były sąsiad, a tym samym wróg numer jeden nie szczędzi zgryźliwych komentarzy dotyczących jej osoby. Kobieta w swojej nowej, niewątpliwie mało satysfakcjonującej pracy, obserwuje Willa, który na jej nieszczęście jest bratem irytującego Aleksa. Kiedy zostaje zaproszona na kolację przez swój obiekt westchnień nie może powstrzymać ekscytacji. Niestety zostaje brutalnie uświadomiona że ten ma kobietę, a z nią spotkał się na boku. By wyjść z tej sytuacji z twarzą, Will przedstawia Emme jako dziewczynę swojego brata. W ten oto sposób machina rusza, a kobieta zostaje wciągnięta w z pozoru beznadziejny plan odgrywania roli ukochanej Aleksa. Każde z nich jednak ma mieć z tego pewną korzyść. Z czasem jednak, priorytety się zmieniają.

Moi drodzy, takich debiutów potrzebujemy! Co ja mówię! Ta książka tak naprawdę nie wygląda na debiut! Jest urocza, zabawna, łapiąca za serce i rozczulająca. Jest po prostu cudowna! Uwielbiam główną bohaterkę. Z jednej strony jej zachowanie sprawia, że patrzy się na nią z litością, a z drugiej wywołuje szczery uśmiech na twarzy czytelnika.
Historia z gatunku, gdzie człowiek zapewne domyśla się jaki będzie koniec historii, a mimo to czyta z zapartym tchem. Książka, której nie odkłada się na bok, nie zostawia na później, tylko czyta do ostatniej strony. Wciągająca, intrygująca z podziałem na bohaterów godnych uwagi, jak i tych, którzy swoim zachowaniem przywołują wzrok zwiastujący nadciągającą naganę i budzących niesmak.
Jak bardzo dziecko, a nawet dorosły może się starać by być akceptowany i kochany przez rodziców. Jak poradzić sobie z odrzuceniem? W jaki sposób ukrywać targające człowiekiem emocje, przybierając maskę człowieka obojętnego, bez uczuć. Czy zauroczenie okaże się również prawdziwą miłością i jak wiele jest ona wytrzymać?
Pytania niby proste, jednak wcale takie nie jest. Bo przecież, ileż można? Każdy z nas ma jakąś granicę. Tak jak i bohaterowie tej książki.
Jestem dumna, że ten cudowny debiut został oddany również pod moje patronackie skrzydła. Mańka! Bądź z siebie dumna. A Was kochani zachęcam do lektury.