Fake. I że ci nigdy nie odpuszczę recenzja

„Miłość nie polega na braniu, ale na bezinteresownym dawaniu, nawet jeśli nikt od ciebie tego nie wymaga”.

„To smutne i okrutne, ale do wszystkiego z czasem da się przywyknąć. Nawet do największego zła”.

Wielokrotnie powtarzałam już, że bardzo lubię debiuty. Nie ma co ukrywać, że na chwilę obecną na naszym rynku rządzą historie mafijne. Jak długo to jeszcze potrwa, nie wiem, zresztą ja tam mafię bardzo lubię, ale dostając w swoje ręce debiut tak inny od tych czytanych w ostatnim czasie, naprawdę trudno byłoby nie docenić tego, w jak fajny, zabawny, ale też emocjonalny sposób Mańka Smolarczyk wkracza na nasz rynek wydawniczy.

„Fake. I że ci nigdy nie odpuszczę” to historia, która dosłownie czyta się sama. Od nienawiści do miłości, to jeden z moich ulubionych wątków w romansach, ale tu dostałam to wszystko z połączeniem doskonałego humory, ciągłych „przekomarzanek, ale też tajemnic, smutku i wewnętrznej wali o to, co i do kogo powinno się czuć – jakby to głowa miała mieć wpływ na to, co czuje twoje serce.

„Fake. I że ci nigdy nie odpuszczę” to opowieść Emmy, z której perspektywy poznajemy całą tę historię. Jest to młoda kobieta, która w ostatnim czasie może pochwalić się nieodpuszczającym pechem. Najpierw traci pracę, by następnie musieć przeprowadzić się do „zatęchłej norki”, pracuje w miejscu, gdzie daleko szukać szans na rozwój, a na dodatek czuje zauroczenie Willem – mężczyzną, który jest bratem Aleksa – faceta, który z niewiadomych powodów ciągłe jej dogryza.

Gdy pewnego dnia Will zaprasza Emmę na randkę, kobieta nie ma pojęcia, w jaki sposób się ona zakończy, a już z pewnością przez myśl jej nie przejdzie, że cała ta sytuacja obróci się przeciwko niej, a ona skończy jako.. dziewczyna na niby Alexa. Czy może być jeszcze gorzej?

***

Nienawiść, przyjaźń, miłość. Tajemnice, humor, pokazanie, jak ważna jest w życiu rodzina. To tylko niewielka część tego, co znajduję się w tej książce. Ja czuję się zauroczona tą powieścią. Bawiłam się przy niej doskonale, nie raz płakałam ze śmiechu, ale były też takie chwile, gdzie to wzruszenie i emocje wychodziły na wierzch, ściskając mi żołądek i wyciskając łzy z oczu.

Mańka Smolarczyk debiutuje w bardzo dobrym stylu. Ta niedługa historia jest przede wszystkim prawdziwa, a bardzo cenię w książkach. Jestem pewna, że czytelnicy tak jak i ja spędzą z tą historią udane chwile i pewnie nie raz będą was boleć policzki ze śmiechu, jednak gwarantuje, że ta opowieść ma też drugie dno, które, choć podszyte drwiną, humorem i odczuwalną namiętnością, skrywa w sobie tajemnice, która poruszy nie jedno serce.

Ja, z całego mojego zakochanego serduszka POLECAM!