Dar czy przekleństwo? recenzja

"Jak to nigdy nie wiadomo, co może zwalić człowieka z nóg i jednocześnie podnieść - pomyślała."

"Dar czy przekleństwo?" to druga część cyklu Moniki Chodorowskiej, w której poznajemy dalsze losy Hani.
W początkowych partiach tekstu widzimy jak główna bohaterka, na skutek pewnych wydarzeń traci życiową stabilizację. Wydaje się być zupełnie pozbawiona woli przetrwania, do czasu, gdy kolejne wypadki zupełnie niespodziewanie wybudzają ją z marazmu.

"Przypomniała sobie o <<dzbanie pomyślności>>, do którego wrzucała dobre myśli. Cieszyła się, że go kiedyś stworzyła. Nie pierwszy raz czerpała z niego moc."

Hania wciąż nie może pogodzić się ze swoim dziedzictwem. Gdy już wydaje się, że je oswoiła, nagle zupełnie nie potrafi go zrozumieć. Nie umie z niego korzystać zgodnie z własnymi oczekiwaniami, wydaje się raczej, że to ono wybiera sobie właściwy czas i miejsce. Cała ta sytuacja mocno frustruje bohaterkę i wywołuje w niej wrażenie, że nie panuje nad swoim życiem.
Do czasu.

"Czyżbym bezsensownie walczyła z niechcianym spadkiem? Myśl tę potraktowała jak olśnienie. "

Mimo zagubienia i niepewności, co do własnego losu, Hania zdaje się mieć szeroko otwarty umysł na otaczającą ją rzeczywistość. Dostrzega wiele rzeczy, których nie są w stanie zobaczyć inni. Formułuje wnioski, z których również i my możemy korzystać.

"Współczuła wszystkim w podobnej sytuacji, ale też zrozumiała, że ludzie są, jacy są, bo kształtują ich osoby, z którymi przebywają, wydarzenia, w których uczestniczą."

Wykątkowo rozbudowana empatia sprawia, że kobieta doskonale sprawdza się na nowym stanowisku. Mimo przejściowych kłopotów, które dopadły niecodzienny dom opieki jakim jest Zakątek, ośrodek bardzo dobrze prosperuje, zapewniając seniorom godne warunki w jesieni ich życia oraz tak potrzebne zrozumienie i akceptację ich ułomności.

"Nie zatraciła empatii. Umiała wniknąć w chorą duszę potrzebujących i przynieść im nadzieję, ulgę w cierpieniu."

Hania doskonale odczytuje potrzeby ludzi starszych, którzy poza opieką i troską najbardziej potrzebują kontaktu z drugim człowiekiem, z rodziną. To obecność drugiej osoby, przebywanie w towarzystwie innych i rozmowa z nimi przynosi najlepsze efekty w procesie rekonwalescencji.

"Poczuła ciężar skargi starszego pokolenia. (...) Z jakich to powodów wartość człowieka na starość spada do zera?"

"Dar czy przekleństwo" to wyjątkowa powieść, która poza perypetiami Hani przedstawia nam wartość ludzi w okresie senioralnym. Pokazuje, że to osoby, które też kiedyś miały swoje życie, ich udziałem były miłości i niepowodzenia i to właśnie te wydarzenia ukształtowały ich obecny charakter. Dowodzi, że pod obecną powłoką, pełną bruzd i znarszczek, wciąż kryją się kochające, często cierpiące serca.

Jeśli macie ochotę poznać dalsze losy Hani, zobaczyć czy udało jej się poskromić swoje dziedzictwo i czy bohaterka będzie w końcu szczęśliwa to zachęcam do lektury powieści.

Moja ocena 8/10.