Odziedziczone zło recenzja

Końcówka 2021 roku w moim wykonaniu skandynawskimi kryminałami stoi.
Twórczość autorki o bardzo trudnym do wymówienia nazwisku o wdzięcznym imieniu Yrsa jest mi bardzo dobrze znana, ponieważ kilka lat temu zaczytywałam się w serii gdzie główną bohaterką była Thora. Pamiętając klimat i emocje,które mi towarzyszyły podczas lektury, niewiele myśląc sięgnęłam po nowy cykl, w którym głównymi bohaterami są: policjant Huldur oraz psycholog dziecięca Freja.
Czy był to udany powrót?
Muszę stwierdzić, że nowy cykl przynajmniej po pierwszym tomie nie zdetronizował Thory. Stało się tak z prostego powodu: główni bohaterowie byli bardzo irytujący.
Zwłaszcza kobiece postacie, które były naiwne, niezdecydowane i przez dużą część książki zachowywały się jakby "stale miały kobiece dni". Podobnie Huldar. Im bardziej go poznawałam tym bardziej zastanawiałam się jakim cudem wykonuje zawód policjanta.
Na szczęście fabuła, historia, klimat i drugoplanowi bohaterowie wynagrodziły mi momenty irytacji.
"Odziedziczone zło" jest podzielone na dwie osi czasowe: czasy dawniejsze i bardziej współczesne. Już sam początek zaciekawił mnie na tyle, aby wciągnąć się w zagadkę, którą muszą rozwiązać śledczy.
Historia zaczyna się w opiece społecznej od rozdzielenia pewnego rodzeństwa, które jak możemy się domyślać przeżyło w swoim życiu horror. Kilka stron później przenosimy się wraz z bohaterami do lat współczesnych i sami możemy zgadywać którzy z bohaterów to wspomniane wcześniej rodzeństwo i jak się potoczyły ich losy.
Praktycznie odrazu jesteśmy świadkami śmierci pewnej kobiety,która zdaje się nie mieć wrogów i być idealną żoną, matką, sąsiadką i przyjaciółką.
Ginie w niespotykany dotąd sposób, a świadkiem jej śmierci jest jej córka Margret. Swoją drogą bije ukłony dla autorki za pomysł uśmiercania osób bardzo kreatywny i niepowtarzalny. Tak wiem jak to brzmi, ale po przeczytaniu setek kryminałów liczę na coś co mnie zaskoczy.
Jeśli chodzi o motyw to nie do końca mnie on przekonał,ale sama sylwetka mordercy zaskoczyła mnie bardzo,ponieważ nic nie zapowiadało,aby była to właśnie ta osoba.
Dodatkowo zaskoczył mnie research dotyczący pracy psychologa dziecięcego i tematyki związanej z radiem i wiadomościami nadawanymi specjalnym kodem.
Podsumowując: Był to generalnie udany powrót do twórczości autorki i z czystym sumieniem mogę polecić Wam sięgnięcie po "Odziedziczone zło" o ile nie przeszkadza Wam irytacja na głównych bohaterów. A może ich pokochacie i to ja piszę głupoty? Sprawdźcie sami.