Jedwab recenzja

Książkę czytało się łatwo, ale trudno mi zebrać po niej myśli i wyrobić sobie opinię.

Napisana została pięknym językiem, momentami wręcz poetyckim. Nie mam jednak w sobie chyba na tyle wrażliwości, żeby w pełni docenić to dzieło.

Opinie innych sprawiają, że wydaje mi się, że nie do końca zrozumiałam, co autor chciał przekazać. Zachwycają się, piszą mnóstwo pozytywnych słów. Tymczasem mnie się po prostu przyjemnie czytało. Bez nadmiernej euforii.

Może po prostu mam odmienny gust?
... ale czy aż tylu innych może się mylić?

Książka opowiada o młodym francuskim kupcu Hervé Joncour, który wyrusza na drugi koniec świata, do Japonii, po jajeczka jedwabników. Ze względu na epidemię na europejskim rynku, musi szukać nowych rozwiązań, aby uratować rozwijający się jedwabny przemysł. Akcja toczy się w drugiej połowie XIX w.

Na miejscu poznaje kobietę o europejskich rysach i twarzy dziecka, w której zakochuje się, choć nie może zamienić z nią ani słowa, ze względu na barierę językową oraz jej oddanie potężnemu Hara Kei, z którym handluje młody mężczyzna.

We Francji czeka na Hervé żona, którą pozostawia samą podczas każdej ze swoich wypraw.

W sumie odbywa ich aż cztery. Moment podróży podczas każdej z nich opisany jest w niemal identyczny sposób, co staje się niejako refrenem historii. Ostatnia z nich jest najtrudniejsza, ze względu na panującą w Japonii wojnę.

Książka pełna jest niedomówień i symboli, nie każdy z nich był dla mnie jasny. Pozostawiła we mnie wiele pytań bez odpowiedzi.

Cała historia zawarta jest na lekko ponad stu stronach, składa się z bardzo krótkich rozdziałów, ale pełna jest treści.

Opowiada przede wszystkim o trudnej, niespełnionej miłości. Choć tak naprawdę czytelnik prawie jej nie zauważa. Bo czy po kilku spojrzeniach i krótkich liścikach, do których potrzebny jest tłumacz, można mówić o czymś więcej niż zwykłym pożądaniu?

A może po prostu za mało we mnie romantyzmu, żeby to pojąć.

Niemniej jednak nie żałuję, że przeczytałam „Jedwab”, może dzięki sięganiu po takie książki, wyrobię w sobie odpowiednią do ich rozumienia wrażliwość.