Zagubiona przeszłość recenzja

Zapewne nigdy nie zastanawiało Was, jak to jest kiedy cały Wasz świat przewraca się do góry nogami w ciągu jednego dnia. Jeśli ktoś tego nie doświadczył, to nie ma szans sobie tego wyobrazić.
Delia Hopkins ma wspaniałe życie. Mieszka w małym miasteczku w stanie New Hampshire. Ma przystojnego narzeczonego, ukochaną córeczkę wspaniałego ojca, lojalnego przyjaciela oraz psa, z którym pracuje przy poszukiwaniu zaginionych osób. Trwają przygotowania do ślubu. Lecz Delię zaczynają dręczyć wspomnienia, który nie da się w żaden sposób wyjaśnić, nie wspominając o ich umiejscowieniu i czasie. No i nagle w jej domu zjawia się policjant z nieoczekiwaną wiadomością, która rujnuje życie kobiety.
Co może czuć człowiek, który nagle dowiaduje się, że nie jest tym za kogo się uważał? Jak pogodzić się ze straszną wiadomością, że ukochana i zaufana osoba przez całe życie Cię okłamywała i ukrywała Twoją prawdziwą tożsamość? Jest to raczej mało możliwe. Dlaczego niektóre słuszne decyzje są dla nas takie krzywdzące? W powieści "Zagubiona przeszłość" Jodi Picoult porusza kolejny trudny życiowy temat.

"Nie rozumiem, dlaczego ludzie mówią 'zgubić się'. Przecież nawet kiedy skręcimy w niewłaściwą ulicę, w ślepy zaułek zagrodzony drucianą siatką albo kiedy nagle szosa skończy się w szczerym polu - nie przepadamy bez śladu. Po prostu trafiamy w miejsce, dokąd nigdy nie spodziewaliśmy się dotrzeć."

Następna książka - wyjątek z gatunku, za którym nie przepadam, ale która mnie pochłonęła żywcem. Trafiłam na nią przeglądając sobie półki w mojej bibliotece szkolnej, przeczytałam opis, który był dziwnie zachęcający, więc pomyślałam "czemu nie?" i tak zaczęła się moja przygoda z tą powieścią. Jodi Picoult to jedna z moich ulubionych autorek. Jej książki są niesamowicie inspirujące, autorka ukazuje nam, jakie problemy mogą dotyczyć ludzi XXI wieku. "Zagubiona przeszłość" jest pisana z różnych perspektyw bohaterów, jest też bardzo dużo nawiązań do przeszłości, są opisywane wydarzenia z dzieciństwa głównej bohaterki. Czytałam ją dość długo, przeszło tydzień, co dla mnie jest tragedią, bo zwykle książki czytam maksymalnie trzy - cztery dni. No, niestety technikum ma te swoje wady, że na wiele lekcji trzeba się uczyć systematycznie. Do tego książka jest bardzo gruba i ma małą czcionkę. Ale nie zrażajcie się przez to, bo powieść naprawdę polecam, warto przeczytać. :)

OCENA: 7/10