Dom zbrodni recenzja

Od kilku tygodni starałam się napisać recenzję powyższej lektury, jednak ciągle bezskutecznie. Dlaczego? Nie potrafię na to odpowiedzieć. Jednak postanowiłam, iż chcę się podzielić z wami moim zdaniem o książce, nawet jeśli nie byłoby one zbyt obszerne, czy reprezentatywne.

Milioner Arystydes Leonides umiera nagłą śmiercią. Mimo sędziwego wieku, jego odejście budzi liczne kontrowersje. Cieszył się dobrym zdrowiem, był pełen energii oraz czerpał radość z życia. Podejrzenia padają na jego młodą żonę, jednak czy osoba, którą chcemy widzieć jako mordercę, jest nią naprawdę? (Nie spojleruje, te informacje znajdują się w opisie wydawcy).

Agatha Christie poddaje ludzką naturę krytyce, nie tylko obrazuje jak człowiek w chwili zagrożenia obarcza winną innych, nawet bez dowodów oraz jak bardzo pragnie, by jego osąd, co do tożsamości przestępcy, okazał się prawdą.

Rozbudowana, dobrze poprowadzona akcja, zdecydowanie jest atutem powieści. Czytelnik tak zatraca się w kolejnych podpowiedziach kto jest mordercą, że nie zdaje sobie sprawy, iż lektura zmierza już ku końcowi.

W powieści pojawia się również wątek romantyczny. Nie znajdziemy w lekturze postaci Poirota, czy Panny Marple - w rolę głównego bohatera oraz narratora wciela się mężczyzna dość poboczny, którego jedynym łącznikiem z rodziną ofiary jest jego wnuczka. Bohater bywał momentami dość irytujący, zależało mu głównie na jego relacji z kobietą, przez co jego zachowanie, czy wypowiedzi były momentami absurdalne. Jednak czy powyższy wątek burzył koncepcję oddania pełni aspektów powieści kryminalnej? Nie. Był akcentem, który rozluźniał atmosferę, momentami rozczulał, a nawet sprawiał, iż powieść czytało się o wiele płynniej.

Muszę się pochwalić, iż jest to pierwsza książka autorstwa Agathy Christie, w której odkryłam tożsamość przestępcy. Moja euforia po przeczytaniu zakończenia powieści, była nie do opisania. Myślę, że po przeczytaniu tylu książek autorstwa Agathy Christie, nabrałam już wprawy w odkrywaniu mordercy.