Żona więźnia recenzja

Nigdy nie przypuszczałam, że w tak przyziemnym miejscu jak winda, gdzie wymienia się zazwyczaj tylko uprzejmości związane z pogodą, można usłyszeć tak nieprawdopodobną i niezwykłą historię. Maggie Brookes miała to szczęście, aby znaleźć się z w tym samym miejscu i czasie z mężczyzną, który opowiedział jej historię z czasów wojny, o miłości brytyjskiego jeńca i młodziutkiej Czeszki.

Historia tych dwoje zaczyna się na terenach okupowanej Czechosłowacji. Do pomocy w gospodarstwie matki Izabeli zostają skierowani jeńcy z pobliskiego tartaku. Nie trzeba długo czekać, aby między dziewczyną a kapralem Billem Kingiem zrodziło się uczucie. Izabela jest zdeterminowana, aby wziąć ślub z ukochanym i zorganizować ich ucieczkę. Niestety, zostają złapani i skierowani do obozu w Lamsdorf. Izabela przebrana w mundur żołnierz, z krótko obciętymi włosami postanawia udawać mężczyznę, gdyż wie, że jako cywil zostałaby rozstrzelana za zdradę.

To co najbardziej fascynuje w tej historii, to w żadnym wypadku nie jest miłość i uczucie, choć to mogłyby sugerować i tytuł i okładka. Oczywiście, postać głównej bohaterki udowadnia siłę i odwagę kobiety, która w męskim świecie jest w stanie ukrywać swoją płeć i własną tożsamość. Można tylko przypuszczać, ile wyrzeczeń i ile trudu ją to kosztowało. Izabela zaczyna udawać niemowę po to, aby nie zdradzić się barwą głosu. Musi być bardzo ostrożna podczas wykonywania prostych fizjologicznych czynności, aby nikt jej nie zauważył. W realiach obozowych ukrycie kobiety przez dwójkę osób – Izabelę i Billa – byłoby rzeczą niewykonalną.

I tutaj pojawia się aspekt, który mnie w książce zachwycił. Bill mając świadomość, że nie jest w stanie samodzielnie zapewnić bezpieczeństwa żonie, powierza sekret jednemu z jeńców. Ryzykuje, jednak nie ma innego wyjścia. W ten sposób tożsamość Izabeli jest chroniona przez kilku mężczyzn, co zwiększa szanse na dochowanie tajemnicy, ale i wzrasta zagrożenie zdrady.

Max, Ralph, Scotty to postacie, które wnoszą swoją indywidualną historię do tej powieści. Każdy z mężczyzn ma inne doświadczenia, każdy przybył do obozu w Lamsdorf z innego miejsca. Jednak są to postacie, które udowadniają, że w tak paskudnym, pozbawiającym godności miejscu można zachować resztki człowieczeństwa i przyzwoitości.

Książka Maggie Brookes jest opowieścią o pięknej miłości, która zdarza się raz na sto lat. Jednak dla mnie jest to historia o przyjaźni, lojalności o braniu odpowiedzialności za los drugiego człowieka.

Za egzemplarz dziękuję wydawnictwu Kobiecemu.