Dzieciństwo w pasiakach recenzja

Zbliża się kolejna rocznica wyzwolenia obozu Auschwitz z rąk nazistowskiego okupanta. 27 stycznia 1945 roku na teren niedaleko Oświęcimia wkroczyła 60. armia Pierwszego Frontu Ukraińskiego... To co się wydarzyło nie tylko w tym obozie koncentracyjnym 75 lat temu, musi przetrwać w naszej pamięci. Naszej, a zdecydowanie w pamięci przyszłych pokoleń. Dlatego też postanowiłem przeczytać książkę związaną z tym tematem i wybrałem powieść autobiograficzną pt.: Dzieciństwo w pasiakach, Bogdana Bartnikowskiego. Powieść "Małego", bo taki nosił pseudonim podczas walk powstańczych, w których pełnił rolę łącznika, wydano po raz pierwszy w 1969 roku, a jej treść przetłumaczono również na język niemiecki. 

Autor wspomnień trafił do obozu w sierpniu tuż po wybuchu Powstania Warszawskiego. Miał zaledwie 12 lat, gdy wraz z matką został przetransportowany towarowymi wagonami do piekła na ziemi. Codziennie musiał patrzeć na to, co zgotowali naziści przewiezionym do obozu, jeńcom. To niewyobrażalne dla mnie, z jakimi uczuciami musieli zmagać się tam ludzie, którzy utracili wszystko, łącznie z godnością. Bartnikowski, oczami dziecka, spisał to, co przez kilka miesięcy widział, przebywając w Auschwitz. Napisał powieść, która chwyta za serca, wyciska łzy, budzi zdecydowanie agresję wobec niemieckiego okupanta... Codzienne obozowe życie, a właściwie walka o przetrwanie. Walka o skórkę chleba, o łyk zupy, która smakowała jak pomyje. Wspomina różne sytuacje, które dla nas obecnie żyjących ciężko zrozumieć. Nie chcę ich nawet przytaczać, bo są zbyt drastyczne. Oni musieli w pewien sposób patrzeć na to obojętnie, by nie popaść w paranoję czy szaleństwo. 

Bogdan Bartnikowski przetrwał. Jeszcze w styczniu 1945 roku został przewieziony do Blankenburga, gdzie ciężko pracował w Berlinie, przy odgruzowaniu niemieckiego miasta. Po tym jak Berlin padł i II wojna światowa się zakończyła, Polak wrócił do Polski. Jutro skończy 88 lat!!!

I tylko na koniec można zadać sobie pytanie zamieszczone w "Medalionach" Zofii Nałkowskiej - Czy to "Ludzie ludziom zgotowali ten los"?