Miłość, śmierć i roboty. Tom 1 recenzja

Cóż to była za przygoda! Na ogół unikam książek z „filmowymi okładkami” oraz chwalącymi się logiem Netflixa. W tym wypadku ciekawość wzięła górę i zdecydowanie nie żałuję tej decyzji.

„Miłość, Śmierć + Roboty” to tytuł zbioru animacji, które swego czasu otrzymały prestiżową nagrodę Emmy. Nie zostały jednak one wymyślone przez scenarzystów. Wszystkie powstały na podstawie opowiadań, które zebrane są w tej antologii.

W ostatnim okresie w moje ręce trafiło kilka zbiorów opowiadań. Lubię tę niedługą formę jako przeciwwagę dla potężnych powieści, po które regularnie sięgam. W tym samym czasie przedzierałem się przez „Na wschód do Edenu” Steinbecka, czytając wieczorami po kilka opowiadań wybranych przez Tima Millera. Nie wiem z jak potężnym zbiorem musiał się on zmierzyć, aby wybrać dla nas tyle „perełek”. „Miłość, Śmierć + Roboty” to czternaście wyjątkowych tekstów. To co łączy wszystkie historie – to niecodzienna koncepcja, dobry styl i skłonienie czytelnika do refleksji.

Poza tym poszczególne opowiadania są mocno zróżnicowane. Znajdziemy tu teksty około dziesięciu różnych autorów. Są one utrzymane w różnym tonie – od komedii po horror. Są różnej długości. Akcja części z nich toczy się w miejscach dobrze nam znanych, podczas gdy inne zabierają nam w całkowicie obce światy. Jestem też przekonany, że jedne opowiadania zostaną z nami dłużej, a inne z nas ulecą wraz z upływem czasu. To naturalne w przypadku tak zróżnicowanych antologii.

Zdecydowanie jednak polecam – zarówno animacje, które możemy znaleźć na Netflixie, jak i lekturę tych opowiadań. Przynajmniej w moim przypadku jedna forma narracji uzupełniała drugą. Część historii mocno wpisanych w stylistykę science-fiction znacznie łatwiej przyszło mi wyobrazić sobie właśnie dzięki świetnym animacjom. Jednakże niemal każdy czytelnik zgodzi się z tym, że obraz nie jest wstanie oddać tego wszystkiego co daje nam słowo pisane. Dlatego czytając opowiadania głębiej zrozumiemy to, co miliony na całym świecie oglądało za pośrednictwem Netflixa.

Moim ulubionym opowiadaniem pozostanie: „Gdy jogurt przejął władzę” Johna Scalziego. Ten króciutki, na pierwszy rzut oka zupełnie abstrakcyjny tekst, zadaje nam bardzo istotne pytania odnośnie współczesnego społeczeństwa. Czy ludzka przekora doprowadzi nas do unicestwienia? Czy bylibyśmy gotowi posłuchać rady „kogoś z zewnątrz”, gdyby mogło to przynieść nam ratunek? W tym opowiadaniu – jak wskazuje sam tytuł – władzę przejmuje jogurt. Okazuje się być bardziej kompetentny w sprawowaniu rządów od ludzi, a narrator pyta:

„Miłość, Śmierć + Roboty” to zbiór tekstów lekkich w formie, ale niekoniecznie takich w swoim znaczeniu. Dystopia w oka mgnieniu może stać się naszą codziennością. Minione lata pokazują nam jak szybko potrafi zmieniać się znany nam świat. Tego typu opowiadania mogą wytworzyć w nas swoiste napięcie. Jednak może warto zadać sobie pewne pytania już teraz, byśmy mieli gotowe odpowiedzi, kiedy będą one nagle potrzebne?

Zdecydowanie polecam całą antologię. To zbiór dobrych opowiadań, wśród, których znajdziemy teksty wręcz wybitne dla tego gatunku.