Szczęśliwa nieboszczka recenzja

Czekałam na tę książkę z ogromną niecierpliwością, od chwili, kiedy dowiedziałam się, że powstaje - było warto!
Zalicza się do mojego ukochanego cyklu "kryminalny Kraśnik", opowiada o bohaterkach, które znam z innych powieści i które bawią mnie do łez, a przy okazji napomyka o bardzo współczesnej rzeczywistości i jej wpływie na pracę zarówno policji jak i prokuratury.
Eliza Barnaba dowiaduje się, że sąsiadka z bloku obok popełniła samobójstwo - początkowo podchodzi do faktu dość spokojnie, ale kiedy orientuje się, która to kobieta - uznaje, że jest to niemożliwe, bo przecież rozmawiała z Tonią a ona była bardzo szczęśliwa.
Na bazie owego przekonania wraz z przyjaciółką, Malwiną i synową, Lalą - podejmują prywatne śledztwo w sprawie "turkucia i wypycha" (cudowne słowotwórstwo autorki!), którzy musieli mieć udział w śmierci Toni.
Pod nieobecność Łukasza i Tadzia pierwsze czynności dochodzeniowe podejmuje posterunkowy Styrbuła, a jego raport dla komendanta jest takim majstersztykiem, że popłakałam się ze śmiechu.
Jak zawsze u autorki występuje cała galeria malowniczych postaci, bohaterowie znani z innych książek mieszają się z nowymi, całość jest bardzo spójna i oczywiście paniom udaje się rozwiązać zagadkę, a policjantom - aresztować złoczyńców, a ja miałam zapewnioną fenomenalną rozrywkę na wieczór.
Dziś przeczytam od początku, żeby się podelektować. ;)