Szczęśliwa nieboszczka recenzja

Gdy rano Eliza wyszła z domu, zobaczyła poruszenie na ławeczce pod blokiem.
Wszystkie szanowne sąsiadki dyskutowały o czymś z przejęciem.
Gdy podeszła do tego zgromadzenia, dowiedziała się, że przyczyną zaistniałej sytuacji, jest samobójcza smierć sąsiadki z trzeciego piętra.
Wstrząśnięta Eliza idąc do domu, usilnie próbowała sobie przypomnieć, czy znała denatkę, czyli Antoninę Barańską.
W domu jej synowa Lala z zainteresowaniem wysłuchała osiedlowej historii.
Gdy w wieczornych informacjach pokazano zdjęcie trzydziestoletniej pielęgniarki, Eliza pomyślała, że to nie może być prawda.
Bo jak to możliwe, że najszczęśliwsza kobieta na osiedlu, postanowiła popełnić samobójstwo?!
Natychmiast zawołała Lalę na naradę, gdyż historia, zaczynała zapowiadać się iście tajemniczo.
Eliza i Antonina rozmawiały dzień przed jej śmiercią. Kobieta była bardzo szczęśliwa, gdyż lada dzień miała dołączyć do pracującego za granicą męża, który w dodatku kupił dla nich piękny dom.
Powodów do zmartwień w tym przypadku raczej Eliza nie zauważyła.
Czy to możliwe, że ten, którego widziała w nocy, już po śmierci Barańskiej był tym, który pomógł jej wylecieć przez okno?
Przecież to niemożliwe...
Czy turkuć podjadek był kobietą, czy mężczyzną i dlaczego z taką zawziętością, kopał dołki pod małżeństwem Barańskich?
Czy jej wieloletnia przyjaciółka Malwina pomoże w tym małym dochodzeniu i w zespole z rezolutną synową, uda im się, rozwiązać tą zagadkę?

Kobiety przedstawione w książce „Szczęśliwa nieboszczka” są przesympatyczne.
Energią, którą czuć przy toczących się między nimi dysputach, Małgorzata Kursa mogłaby spokojnie obdzielić, bohaterów książek u innych autorów.
Świetne dialogi to zdecydowany plus tej książki.
Tak głosi opis na okładce:
„Ciepła i pełna humoru komedia kryminalna”
Zgadzam się z Wydawnictwem Lira!
Bardzo przyjemna lektura, napisana w cudownym stylu, z zabawnymi bohaterkami, czego można chcieć więcej!
Polecam na zimową chandrę!