Słowa wdzięczności. Z zachwytu nad życiem recenzja

Anna H. Niemczynow jest mi dość dobrze znaną pisarką. Przeczytałam kilka jej książek a kilka mam na swojej półce do przeczytania, zatem bardzo chętnie sięgnęłam po kolejną, czyli "Słowa wdzięczności. Z zachwytu nad życiem". Lecz ta książka autorki to zupełnie coś innego niż wszystkie, które do tej pory czytałam. Bo nie jest to typowa literatura w jakiej została zakwalifikowana. Moim zdaniem to rodzaj niezwykłego dziennika, gdyż jednocześnie nie ma obowiązku stosować go codziennie...

Zauważyłam, że co jakiś czas jesteśmy zasypywani różnego rodzaju poradnikami, które mają nam pomagać we wszystkim. Każda taka publikacja zachęca do lektury i gwarantuje wielki sukces, idealną receptę na życie. Oczywiście większość z nich nie ma praktycznie zastosowania w realnym życiu. Lecz zdarzają się także wyjątki. Myślę, że ta książka jest właśnie takim wyjątkiem. Ja po jej lekturze odzyskałam radość, dobry humor, nawet mimo tego, że nie jest to komedia a autorka porusza w niej bardzo trudne tematy. Takie prosto z życia.
Oczywiście zdaję sobie sprawę z tego, że każdy z czytelników jest inny, każdy zupełnie inaczej wyobraża sobie swoje życie, swoje szczęście oraz wszystkie inne potrzeby, dlatego nie każdy w ten sam sposób będzie odbierał wskazówki przekazywane przez autorkę.
Wdzięczność, o której pisze Pani Anna to jej zdaniem najtańszy sposób na szczęście oraz antidotum na gonitwę za nim. Nic nie kosztuje wdzięczność za to, co mamy, chociaż wydaje się nam, że to może jest trochę dziwne, żeby być wdzięcznym za coś zwykłego, codziennego, lecz gdy pomyślimy, że inni tego nie mają, to już zupełnie inaczej na to spojrzymy...

Sama wiem, że czasem bardzo trudno jest okazać wdzięczność. Takie zwykłe słowo "dziękuję" trudno jest tak prosto z serca szczerze powiedzieć. Trochę to dziwne, lecz powinniśmy się tego nauczyć i stale powtarzać i oswoić się z nim, a nawet polubić je i wtedy bez problemu okażemy wdzięczność nawet za codzienne rzeczy i każdej osobie. Słowo DZIĘKUJĘ Anna H. Niemczynow stosuje jako swoją dziękczynną mantrę i zaleca powtarzać je trzy razy. Może coś w tym jest???
Książka ta nie ma rozdziałów, autorka podzieliła ją na... koszyki (obfitości), w których opisuje nam własne doświadczenia i przekonuje czytelników, że nawet drobne gesty mogą być naprawdę miłe i sprawiające wiele radości innym. Na końcu każdego koszyka znajdziemy miejsce, w którym możemy (lub nie) napisać za co jesteśmy wdzięczni, pisać co tylko przyjdzie nam do głowy w danej chwili. T
o ciekawe podejście do tematu, bo można wracając po jakimś czasie do ponownego przejrzenia swoich zapisków je modyfikować lub wspominać czas, kiedy je tworzyliśmy.
Autorka bardzo dużo uwagi poświęca Bogu. Nie neguję tego, lecz zdaję sobie sprawę, że wiele osób może uznać to za zbyt kontrowersyjne, gdyż ostatnio tematyka religii jest często powodem do sporów, nawet w rodzinie. Lecz mimo wszystko, nie da się przecież całkowicie wyeliminować z życia wiary. Gdy komuś to przeszkadza, po prostu może potraktować ten temat na luzie, przecież zawsze odbiór książki zależy głównie od podejścia do niej.
Książka bardzo osobista, w której codziennie możemy znaleźć coś nowego, i którą możemy się zaczytywać, zachwycać się nią, codziennie i od nowa.


Książkę przeczytałam dzięki uprzejmości Pani Bognie z PRart Media i Wydawnictwu LUNA. Bardzo dziękuję za egzemplarz recenzencki!