Pora na przyszłość recenzja

„Dlaczego ktoś, kto nie potrafi być dobrym rodzicem dla własnych dzieci, z automatu ma liczyć na ich opiekę na starość.”
. . . . . .
Czasem musimy wybrać pomiędzy tym, co powinniśmy zrobić, a tym, co pragniemy. Gdy przeszłość wypełnia wszystkie nasze myśli, braknie miejsca na przyszłość, którą chcemy poznać.

„Pora na przyszłość” to ostatnia już książka z cyklu „Babski wieczór”, jaką miałam przyjemność przeczytać. Przyznam, że w poprzednich częściach nie rozumiałam postępowania Anki, bohaterki ostatniej z historii. Wieczna singielka, imprezowiczka, prowadząca beztroskie życie. Dziewczyny, która nie potrafiła zbudować stałego związku, bez wyrządzania krzywdy swojemu partnerowi i samej sobie. Jej lekkomyślności i wyborów życiowych, która wiele razy doprowadziły ją w ślepą uliczkę.
. . .
Miłości uczymy się od dziecka. Pierwszymi osobami, które obdarzają nas tym uczuciem są rodzice. Bezwarunkowa miłość, jaką obdarzają malutkie dziecko, ma potężną moc. Jednak, co się dzieje, gdy nie otrzyma się od rodziców miłości, której tak bardzo się pragnie, a poczucie winy, że wraz z przyjściem na świat, zniszczyło się ich życie?

Anka przez większość swojego życia robi wszystko, by zasłużyć na miłość. Rezygnuje ze swoich marzeń, by poświęcać siebie w imię tęsknoty za czymś, czego nigdy się nie otrzymało. Boi się samotności, ale nie pozwala zbliżyć się do siebie żadnemu mężczyźnie z obawy przed porzuceniem. Kobieta, którą się stała, pod beztroską maską ukrywa swój ból, który nagromadził się w niej przez wiele lat.
Czy w momencie, gdy los obdarza ją nowa szansą na miłość, Anka będzie w stanie zawalczyć o siebie, i to, co czuje? Czy poradzi sobie z traumą i otrzyma wsparcie od rodziny, dla której poświęciła swoje życie? I czy będzie w stanie zawalczyć o samą siebie?

Ostatnia część z tego cyklu stała się moim ulubieńcem. Historia Anki, za którą nie przepadałam w poprzednich częściach, niespodziewanie stała się bliska mojemu sercu. Nie potrafiłam oderwać się od książki, aż przeczytałam ostatnie zdanie.