Boska proporcja recenzja

Bardzo lubię książki Piotra Borlika, więc z pewnymi oczekiwaniami sięgnęłam po pierwszy tom z serii o Agacie Stec i Arturze Kamińskim. Niestety odrobinę się zawiodłam. ,,Boska proporcja" to debiut, który nie wypada źle, lecz mam jednak pogląd na późniejsze pozycje w dorobku Piotra Borlika, które zdecydowanie bardziej przypadły mi do gustu. Dzięki stylowi pisania autora, który widać, że z czasem uległ podszlifowaniu, książkę czytało mi się dość sprawnie, ale nie będzie to z pewnością mój ulubiony kryminał.

Przedstawiona tutaj zagadka kryminalna została ciekawie poprowadzona, choć samego śledztwa nie dostaliśmy tutaj za wiele. Autor skupiał się bardziej na przemyśleniach bohaterów oraz ich sytuacji życiowej i przedstawiał nam je z różnych perspektyw. Same motywy popełniania zbrodni interesujące. Mimo iż szybko do głowy przyszło mi rozwiązanie sprawy, to uważam, że sam pomysł z pewnością intryguje. Autor serwuje nam brutalne zbrodnie i nie szczędzi ich opisów.

Jeśli zaś chodzi o bohaterów, jak ja nie polubiłam się z Agatą. Jest to damska wersja wszystkich stereotypowych bohaterów kryminałów. Ma problemy z alkoholem, dużo myśli, jest sarkastyczna i kreowana na silną kobietę, która jak się okazuje, przybiera tylko pewną maskę. Robert Mazur też mnie nie zachwycił, chociaż miał ogromny potencjał. Największym atutem tej książki jest bez wątpienia Artur. Coś przyciąga czytelnika do tego ułożonego, dobrze gotującego i wydającego się perfekcyjnym we wszystkim, mężczyzny. Czy może być to spowodowane tym, że lubię mrocznych, skrywających tajemnicę, zakrawających często nawet o psychopatyczne charaktery, bohaterów? Bardzo prawdopodobne. Ta postać zainteresowała mnie na tyle, że na pewno będę chciała sięgnąć po kolejny tom.

Finał tej historii nie zachwyca. Zabrakło mi tutaj takiego bum, które wgniotło by mnie w fotel. Zostawia nas z pewnym niedosytem i domyślam się, że w kolejnym tomie ostatnie podjęte tutaj decyzje będą miały swoje konsekwencje, więc nie skreślam tej serii i pozostałych książek autora, bo wiem, że Piotr Borlik potrafi napisać dobrą książkę!