Skazaniec VII. Jutro jest czyste recenzja

Przebierałam nóżkami z niecierpliwością w oczekiwaniu na kolejny tom. Krzysztof Spadło każe nam długo czekać na kolejne odsłony ale za to dostajemy dopracowaną w każdym calu historię. Zbliżamy się do końca historii Ropucha - najstarszego wiekiem i stażem więźnia zakładu we Wronkach. Nasz bohater nie robi się młodszy, co daje się odczuć czytając jego historię. Akcja zdecydowanie zwalnia, przechodząc w spokojne, nostalgiczne, wyważone opowiadanie. Ropuch szczerze spowiada się nam, czytelnikom, ze swojego życia i jest to bardzo pouczająca spowiedź. Do tego bardzo dobrze oddane tło historyczne. Przeżywamy wraz z bohaterem czasy komunizmu, jego upadek, stan wojenny, upadek muru berlińskiego, wybór polskiego papieża, itd., i tak dochodzimy razem z nim do lat dziewięćdziesiątych XX wieku.
Stefan Żabikowskie po raz kolejny wciągnął mnie w swój świat, nie pozwolił wyjść, za to przypomniał mi o wielu ważnych sprawach i zostawił w bardzo nostalgicznym nastroju. Dał mi również bardzo ważną wskazówkę - JUTRO JEST CZYSTE.
Kolejny raz dziękuję autorowi za przepiękną historię. Nie chcę nawet myśleć, że to już prawie koniec, że tylko jeden tom przed nami. Nigdy nie czekałam na żadną książkę z takim przejęciem, jak czekam na kolejny tom Skazańca. Krzysztof, ja Cię błagam, pisz szybciej!