Koniec wieczności recenzja

„Życie jest piękne, za dużo przy nim nie kombinuj, ciesz się tym, co masz”.

Książka została napisana 65 lat temu, jak na fantastykę naukową to wieki. Jednak mimo upływu lat tą książkę nadal się świetnie czyta, widać rękę mistrza. Mamy 2456 stulecie i istnieje świat równoległy Wieczność. Wieczność istnieje poza czasem i pragnie aby suma szczęścia ludzkości była coraz większa. W tym celu manipulują przeszłością, teraźniejszością i przyszłością. Czy poprawki i zmiany w historii zawsze wychodzą na dobre ludziom? Wybrańcy opuszczają swój moment dziejowy i stają się nieśmiertelni, aby móc poruszać się w czasoprzestrzeni i manipulować rzeczywistością, dokonując drobnych zmian w historii. Na tą grupę naukowców składają się kalkulatorzy, technicy i obserwatorzy. Najważniejsi są kalkulatorzy, którzy obliczają minimum niezbędnych zmian wykonywanych w określonym momencie czasu, aby osiągnąć pożądane cele. Technicy osobiście podróżują w czasie i dokonują tych zmian. Najniżej w hierarchii są obserwatorzy, którzy podróżują z czasie wyłącznie w celu dostarczenia kalkulatorom niezbędnych informacji. Od wszystkich członków wymaga się, aby nie okazywali emocji i nie przeżywali żadnych uczuć. Głównym bohaterem jest obserwator Andrew Harlan, interesująca postać. Co gotowy jest uczynić, aby zostać technikiem? Jednak jego największym problemem jest Noÿs Lambent, kobieta która się pojawia w Wieczności. Andrew nagle odkrywa swoje uczucia, po prostu zakochuje się w niej. Czy pod wpływem tego uczucia dopuści się złamania wszystkich obowiązujących reguł tej organizacji, aby zadbać o swoje osobiste szczęście? Czy może to doprowadzić do zniknięcia Wieczności?

Lubię sięgać po klasykę. Asimov przy wciągającej i zaskakującej fabule przedstawia ciekawe koncepcje naukowe. Interesujące są rozważania na temat zmian w historii, podróży w czasie i na temat paradoksów podróży w czasie. Ważne miejsce zajmują też dylematy moralne bohaterów. Czy najsłabszym ogniwem nie jest człowiek ze swoim instynktem i uczuciami. Czy jednak każdy człowiek nie potrzebuje uczuć, swojego miejsca w przestrzeni i swoich korzeni, aby móc żyć?