Kronika ptaka nakręcacza recenzja

Można odejść na pustynię, a można wejść do suchej studni. Czy jest się innym człowiekiem po powrocie? Ciekawe, motyw studni powraca w „Śmierci Komandora”’
Czy można poznać drugiego człowieka? Czy można poznać siebie? Może i jedno i drugie jest niemożliwe. Może znajdujemy jakiś wgląd w siebie wyłącznie w sytuacjach granicznych. Czy bohater książki jest w sytuacji granicznej?
Ptak nakręcacz nakręca sprężynę życia, ale chyba samemu trzeba zostać ptakiem nakręcaczem, aby mieć na nie wpływ. Jednak ptak nakręcacz zakłóca normalne funkcjonowanie świata i zmusza do irracjonalnych zachowań bohaterów. Daje wgląd w materię świata pełnego sprzeczności, absurdów, wizji, lęków, zła i cierpienia.
Mamy, więc bohatera zagubionego, samotnego, żyjącego jakby obok głównego nurtu życia, skupionego wyłącznie na sobie. Kiedy zaczyna słyszeć ptaka nakręcacza znika kot W jego małżeństwie następuje zamiana ról.Toru Okada traci pracę. Jego żona Kumiko na tyle dobrze zarabia, że on może nie pracować i wejść w rolę kobiety. Nie pracuje, przejmuje wszystkie obowiązki domowe, ma „uprzyjemnić” życie żonie (np. zakup papieru toaletowego). Ale żona też znika. Zmiana następuje, kiedy sam zostaje ptakiem nakręcaczem. Zaczyna szukać żony. Wraca kot. Przestaje być samotny, spotkani ludzie powierzają mu swoje życie i pokazują różne rzeczywistości.
Czy mamy tutaj walkę między szatanem (Naboru Watai, głośnym i wszechobecnym), a aniołem (Okada szepczącym, trochę bezpłciowym, pozbawionym agresji) o duszę Kumiko? Wokół Okady pojawiają się głównie dziwne kobiety, „zbrukane”, ale też oczyszczone przez swoje cierpienie. Kto tą walkę wygrywa? Poznajemy walkę Mamiya o własną duszę, którą przegrywa. Dlaczego ją przegrywa?
Doskonała wielowątkowa powieść poruszająca mnóstwo strun ludzkiej egzystencji. Stawiająca pytania i czasami pokazująca różne odpowiedzi. Mnie zaciekawiły wątki o wojnie japońsko-chińskiej i japońsko-rosyjskiej zupełnie mi nieznane. Poruszamy się cały czas między snem i jawą, w labiryntach absurdu, groteski, niejednoznaczności. Do każdego z wątków tej powieści można pisać osobno recenzję. Wszystko jednak się łączy w niesamowitą całość, od której nie sposób się oderwać (nawet, gdy bohater gotuje makaron). Gorąco polecam ją wszystkim, którzy nie szukają prostych odpowiedzi podanych na tacy. Właściwie każdy z czytających tą powieść tworzy własną rzeczywistość, własne pytania i odpowiedzi.