Malarz smoków recenzja

W 1854 roku po dwustu latach izolacji Japonia otworzyła się na świat. Świat od razu zafascynowała japońska sztuka. W Paryżu impresjoniści i nie tylko szukali wszystkiego, co japońskie i z tego czerpali wzory. W Polsce propagatorem, znawcą i kolekcjonerem sztuki japońskiej był Feliks „Manggha” Jasiński. Zgromadził on kolekcję liczącą 6,5 tysiąca dzieł związanych z Japonią, po czym przekazał ją Muzeum Narodowemu w Krakowie. Kolekcja Jasińskiego była inspiracją dla malarzy Młodej Polski. Nie inaczej było w USA, gdzie żona jednego pierwszych badaczy kultury japońskiej starała się ten świat oddać w swoich powieściach. Mary McNeil Fenollson pisała powieści typowo japońskie, w duchu realizmu magicznego, gdzie sen miesza się z jawą, świat duchów przenika świat żywych. Potrafiła też oddać realia życia w Japonii na przełomie wieków. . Jej powieści całkowicie zapomniane w Stanach należą do klasyki powieści w Japonii, pomimo tego, że autorka była Amerykanką.

„Malarz smoków” jest baśnią, jednak oddaje realia życia w Japonii pod koniec XIX wieku. W Tokio, dawnym Endo mieszka Kano Indara stary mistrz malarstwa tuszowego. Malarstwo to było uznawane w Japonii za sztukę wznioślejszą, godną elit. Niestety Mistrz nie ma następcy. Jego ukochana żona zmarła przy porodzie córki, Ume. Malarz całkowicie poświęcił się sztuce i szukał swojego następcy. Une zajmowała się głównie służąca, zbuntowana przeciw konwenansom i buddyzmowi. Une odziedziczyła po ojcu talent malarski, niestety pomimo całej jego miłości nie może zostać jego następcą. Kobieta w tej kulturze ma o wiele niższą pozycję, ma usługiwać mężczyznom i być całkowicie podporządkowana ich woli, woli ojca i męża. Mistrzem może być wyłącznie mężczyzna. Kano od lat poszukuje swojego następcy, żeby jego ród nie wygasł. Kiedy z dalekich gór Kiusiu zjawia się Tatsu, młodzieniec wspaniale malujący smoki, Kano jest zachwycony. Kano postanawia adoptować Tatsu i oddać mu za żonę swoją córkę Une. Stary mistrz ignoruje jego opowieści, że tysiąc lat temu zaręczył się z córką smoka i ona zniknęła, a on ją poszukuje. Zaskoczony jest jednak, że Tatsu tak szybko zakochuje się w jego córce i jak najszybciej pragnie zostać jej mężem. Niestety po ślubie nie jest tak, jak pragnął tego Mistrz i o wszystko obwinia córkę. Biedna dziewczyna musi wybrnąć z tej sytuacji, gdyż jest rozdarta między miłością do ojca a miłością do męża, który nie chce słuchać starego mistrza.

„Malarz smoków” to opowieść, która urzekła mnie swoim językiem, plastycznym, wręcz malarskim, pełen porównań i metafor. Jednocześnie autorka potrafiła wniknąć w psychikę bohaterów i oddać pełen ich zakres emocji od zwątpienia, przez radość aż do rozpaczy. To prosta opowieść o relacji pomiędzy czwórką bohaterów, opowieść o miłości do kobiety i sztuki, o tradycji i poświęceniu. Prosta opowieść, można wręcz powiedzieć romans, ale tyle w niej treści, piękna i różnorakich uczuć.