Czerwony kaszmir recenzja

Christina Moreau "Czerwony kaszmir",

Ważne przesłanie niesie za sobą ta książka. Mam wrażenie, że jej misyjność jest niezwykle istotna w obliczu tego co dzieje się ze współczesym światem, coraz bardziej ogarniętym konsumpcjonizmem społeczeństwem Zachodu, wypełnionym ludźmi, którzy nie oglądają się za siebie, dla których "ja" liczy się bardziej niż "inni". A już najmniej ważne okazuje to, co po sobie zostawimy i jak będą postrzegać nas potomni.

Autorka poprzez historię zawartą w "Czerwonym kaszmirze" pragnie pokazać jak szczególne miejsce we współczesnym świecie zajmuje nie tylko slow fashion, ale również zrównoważona moda. Jej wymiar ekologiczny uwzględniający poczucie odpowiedzialności za środowisko, jak również wymiar etyczny czyli dbałość o wszystkie ogniwa uczestniczące w produkcji od wytwórcy (półproduktu czy potem produktu końcowego), na zadowolonym konsumencie skończywszy.

Christina Moreau w opowieści o trzech kobietach, których losy połączy historia czerwonego kaszmirowego sweterka, pochodzącej z Mongolii Bolormie, jej chińskiej przyjaciółce Xiao Li, oraz mieszkającej w Toskanii właścicielce ekskluzywnego butiku Alessandrze, porusza nie tylko ciągle współcześnie istniejący problem niewolnictwa czy pracy w uwłaczających godności ludzkiej warunkach. Jej zadaniem jest pokazanie tego jak wygląda światowa moda, ile zależy od ludzkiej pracy i w jaki sposób są traktowani ci, którzy zajmują się z szyciem ubrań, które potem my jako konsumenci wymieniamy sobie co sezon na nowe.

Chociaż historia od samego początku wydaje się bardzo przewidywalna i wiadomo jakiego mniej więcej zakończenia należy oczekiwać, to mimo tego jej walor misyjny zasługuje na szczególną uwagę. Bolormaa i Xiao Li spotkają na swojej drodze wielu złych ludzi, nie zabraknie zatem emocji. Chciałabym, żeby historia obu dziewcząt była tylko literacką fikcją, jednak podobnych im kobiet, wyzyskiwanych, zamykanych w szwalniczych centrach, pracujących ponad siły za minimalne wynagrodzenia a często nawet za darmo, są setki tysięcy. Opisy pogarszających się w wyniku działalności człowieka i zmian klimatycznych odległych terenów, w tym wypadku Mongolii, uświadamiają jak nierozważną politykę niszczącą Ziemię prowadzi człowiek.

Nie zachwyciłam się co prawda tym razem literackim aspektem historii, doceniam jednak bardzo jej walor ludzki i ekologiczny, pokazujący jak wiele, jako ludzkość, mamy do naprawy.