Duchy, których nie chcemy zapomnieć recenzja

Motyw żałoby w literaturze wszechobecny jest od zawsze. Czasem jest dodatkowym wątkiem a czasem stanowi centrum historii, tak jak to miało miejsce w książce ,,Duchy, których nie chcemy zapomnieć" osoby autorskiej Mason Deaver. Sama literatura żałobna obejmuje wiele gatunków, bywa że jest hołdem, wyrazem artystycznego kunsztu, lub jak w przypadku powyżej książki stanowi pełną formę upustu emocji i ma zalążki autobiograficzne, o czym Mason Deaver wspomina pod koniec książki w nocie.

Fabuła drugiej powieści osoby autorskiej ,,Wszystkiego najlepsze" podejmuje uniwersalną tematykę, ponieważ każdy z nas w swoim życiu mierzy się z żałobą i stratą bliskiej osoby. Dokładnie w centrum tej historii stoi Liam "Lee" . Osoba w wieku nastoletnim, która przeżywa śmierć swojego starszego brata Ethana. Fabuła powieści ,,Duchy, których nie chcemy zapomnieć" jest dość prosta i nie ma zaskakujących zwrotów akcji, ponieważ przede wszystkim najważniejsze w niej są emocje. Niektóre rozwiązania fabularne są delikatniee, nienachalnie sugerowane od początku. Mason Deaver po prostu opisuje kolejne dni, tygodnie, miesiące po śmierci nastolatka. W tym okresie bliscy na nowo go poznają i układają swoje życie, które zostało wyrwane ze spokojnej rutyny.

Przede wszystkim w ,,Duchy, których nie chcemy zapomnieć" najważniejsi są główne postacie i relacje pomiędzy nimi. Dorośli bohaterowie nie mają marginalnej roli, jak to często bywa w tego typu powieściach, a są aktywnymi uczestnikami w życiu swoich dzieci.

Lee jest złożoną osobą i bardzo samoświadomą swojego zachowania. Czuje się niezrozumiałe i osamotnione. Liam nie radzi sobie z przytłaczającymi i negatywnymi emocjami wpływa to na jeno relacje z rodzicami.
Ethan w ,,Duchy, których nie chcemy zapomnieć" jest pełnoprawnym, wyrazistym bohaterem. W oczach otoczenia jest idealnym starszym synem i bratem, popularnym, wrażliwym chłopakiem ze szkoły, który nie ma problemu w nawiązywaniu znajomości. Jednak osoba autorska nie tworzy z niego idealnego posągu bez skazy. Jak każdy bywał złośliwy, władczy i kapryśny. Skrywał sekrety, których nie był gotowy wyjawić.

W powieści fantastycznie zostały zarysowane relacje pomiędzy rodzeństwem. Lee przy starszym bracie ma zaniżone poczucie wartości, ale wie, że zawsze może się zwrócić do niego o pomoc. Ethan bywa opiekuńczy i wyrozumiały, ale potrafi być w tej relacji także trochę apodyktyczny. Osoba autorska Mason Deaver świetnie uchwyciła dynamikę pomiędzy tymi postaciami.

Ciekawie wypadają relacje z innymi bohaterami na stopie przyjacielskiej i romantycznej. Skomplikowane i burzliwe więzi prowadzą do różnych wniosków. Są podstawą pobocznych wątków, które tylko wzbogacają tę powieść o kolejne wartościowe treści.

Początkowe rozdziały są napisane prostym językiem, pozbawione w większości środków stylistycznych, w pewnym sensie oddają pustkę, surowość i bezwzględność świata. Z czasem zdania stają się bardziej złożone i barwne. W tekście jest parę wulgaryzmów. Narracja jest pierwszoosobowa z perspektywy Liam. Narracja toczy się wokół dwóch linii czasowych: przed i po wypadkiem. Co jakiś czas się przeplatają nawzajem i tworzą kompozycję achronologiczną.

Osoba autorska zastosowała super zabieg na końcu książki, który w pewnym sensie okazuje się katharsis dla głównej postaci, ale nie do końca. Na ostatnich stronach świetnie wybrzmiewają emocje, ale to dzięki odpowiedniej podbudowie w poprzednich rozdziałach. Dlatego też tak dobrze początek koresponduje z zakończeniem. Jest napisana w bardzo przestępny, ale angażujący sposób.

,,Duchy, których nie chcemy zapomnieć" Mason Deaver to dobra książka dla młodzieży i nie tylko. Osoba autorska nie gra na emocjach czytelników i nie stosuje tanich chwytów, a oddaje w ręce czytelników bardzo realistyczną powieść o stracie, przyjaźni i akceptacji. Jest smutna i przygnębiająca, ale przede wszystkim czytając tę książkę emocje takie, jak złość, bezsilność i żal są ukazane autentycznie.