Czas nadziei recenzja

„Dla ludzi, których się kocha, warto zrobić wszystko...”

Magdalena Kordel po raz kolejny przenosi nas do Wilczego Dworu, gdzie rozgrywają się losy bohaterów splecionych więzami przyjaźni, miłości i tajemnic z przeszłości. „Czas nadziei”, finałowy tom cyklu, to opowieść pełna emocji, dramatów, ale i ciepła, które pozwala wierzyć, że po burzach zawsze wychodzi słońce.

Konstancja, główna bohaterka, wraca z Tosią do Wilczego Dworu po trudnym rozstaniu z Janem. Ich podróż, pełna niespodzianek i niebezpieczeństw, symbolizuje drogę, jaką Konstancja musi przebyć, by odnaleźć wewnętrzny spokój. Jednak po powrocie czeka ją kolejne wyzwanie – majątek, będący schronieniem dla rodziny i mieszkańców, został dotknięty przez serię nieszczęść.

Na tle zbliżających się Świąt Bożego Narodzenia, które mają być dla Tosi wyjątkowe, autorka snuje opowieść o sile rodzinnych więzi i potrzebie przebaczenia. Kordel mistrzowsko łączy codzienne troski bohaterów z magią świątecznej atmosfery, oddając hołd tradycji i nadziei na lepsze jutro.

W „Czasie nadziei” najważniejszą rolę odgrywają relacje – między Konstancją a Tosią, między przyjaciółmi oraz mieszkańcami dworu. Autorka subtelnie ukazuje, jak miłość, lojalność i wspólnota pozwalają pokonać największe trudności. Przy tym nie unika dramatycznych wątków: tajemnice z przeszłości, trudne wybory i nieoczekiwane zwroty akcji wciągają czytelnika od pierwszej strony aż po zakończenie.

Proza Magdaleny Kordel jest nie tylko literacko dopracowana, ale też przepełniona emocjami. Czytając „Czas nadziei”, można poczuć zapach choinki i pierników, usłyszeć trzask drewna w kominku i odnaleźć ciepło, jakie dają relacje z bliskimi.

To piękna, wzruszająca opowieść o pokonywaniu trudności, odnajdywaniu spokoju i sile nadziei, która towarzyszy nawet w najciemniejszych chwilach. Finał cyklu „Wilczy Dwór” to idealna lektura dla tych, którzy cenią opowieści o rodzinie, przyjaźni i magii codzienności. Magdalena Kordel kończy swoją sagę w sposób, który pozostawia czytelnika z uśmiechem na twarzy i wiarą w lepsze jutro.