Sfora recenzja

Gdy "Sfora" pochwyci Was w swoje szpony uwolnić się nie sposób.

Ogryziona do kości kobieca ręka. Czy należy do zaginionej przed paroma dniami zakonnicy? Na to pytanie postarają się znaleźć odpowiedź bohaterowie, dobrze znani nam z "Piętna", fachowcy z długoletnim stażem a wśród nich Inspektor Romuald Czarnecki i Igor Brudny.
Krąży pogłoska, że to robota grasującej sfory wilków. Pośród nich jest jeden szczególnie wyróżniający się okrucieństwem osobnik, samiec alfa.
Mówi się, że ludzie to jedyne zwierzęta zabijające dla przyjemności a ślady zębów pozostawione na kościach, niewątpliwie należą do człowieka!

Muszę przyznać, że bardzo oczekiwałam na tę lekturę: okładka jest obłędna a treść budzi grozę. Na wieść o tym, że na kościach odkryto ślady ludzkich zębów - przeżywam niemały szok, a moje zainteresowanie gwałtownie wzrasta. Gdy po raz pierwszy pada słowo "kanibalizm" mam pewne obawy przed kontynuacją lektury.
Śledztwo toczy się bardzo dynamicznie i prowadzone jest niezwykle skrupulatnie.
Mimo swej obszerności, nie ma tu momentów znużenia, nie pozwalają na to, dynamika i częste zwroty akcji.
Kto poluje na "Sługi Boże"? Wnioski nasuwają się same. W kryminałach oczekuję przede wszystkim trudniej zagadki, tu tego nie dostałam. Wszystko opiera się na krwawej i szokującej zbrodni, gdzie trup ściele się gęsto a na tapecie jest, bardzo ostatnimi czasy popularny, motyw pedofilii w kościele.
Podziwiam, że w tak obszernym opracowaniu, w dużym stopniu nawiązującym do poprzedniej części, ciąg przyczynowo - skutkowy jest wręcz wzorcowy, wszystkie wątki są ze sobą ściśle powiązane, tworząc spójną i logiczną całość.
Zazdroszczę wszystkim mieszkańcom Zielonej Góry i okolic - jakże to musi być ekscytujące czytać o znanych Wam miejscach!

Mam zawsze problem z tak krwawymi kryminałami, czytam je z pewną dozą fascynacji i obrzydzenia. Nie przepadam za tego typu ekshibicjonizmem w przedstawianiu zbrodni, wolę gdy pewne sprawy pozostają w sferze domysłów. Jeśli autor stawia na szok to świetnie, tylko czemu musi być to tak dosłowne?

Przy kontynuacjach serii zawsze pytacie czy można czytać bez znajomości poprzednich części, tu radzę robić to po kolei.