Licencja na czarowanie recenzja

Aleksandra Okońska w powieści Licencja na czarowanie wciąga czytelników w świat pełen humoru, magicznych katastrof i ujmujących postaci, które zmagają się z przeciwnościami losu w niecodzienny sposób. Bohaterką jest Arleta, młoda wiedźma, której największą przypadłością jest nieustanny pech – jej eliksiry kończą się wybuchami, zaklęcia nie przynoszą oczekiwanych efektów, a każde przedsięwzięcie magiczne kończy się chaosem. To komiczna sytuacja, w której Arleta zmaga się z losem, a także swoimi ograniczeniami, sprawiając, że natychmiast zdobywa sympatię czytelników.

Okońska prowadzi fabułę z ogromnym poczuciem humoru, wykorzystując ironię i zabawne zwroty akcji, które sprawiają, że lektura jest lekka, a jednocześnie wciągająca. Pech Arlety nie jest tu jedynie elementem humorystycznym, ale także symbolem wytrwałości i siły charakteru bohaterki. Główna postać, mimo swoich problemów, nie poddaje się, choć jej sytuacja wydaje się niemal beznadziejna – musi zdać egzamin poprawkowy, który ma zadecydować o jej przyszłości jako czarownicy. Arleta zyskuje dzięki temu dodatkową głębię, stając się postacią, z którą łatwo się utożsamić.

Interesującym elementem jest ukazanie systemu edukacji magicznej, która – podobnie jak w klasycznych historiach fantasy – posiada własne zasady i wymagania, lecz tu są one pokazane z przymrużeniem oka. Szkoła Baby Jagi, w której uczniowie uczą się magicznych umiejętności, różni się od pełnych splendoru akademii znanych z innych powieści fantasy. To nie miejsce prestiżu, lecz bardziej swojski i chaotyczny ośrodek, co dodatkowo wzbogaca humorystyczny charakter książki. Dzięki temu świat przedstawiony w książce jest barwny, pełen unikatowych szczegółów i karykaturalnych postaci.

Powieść ma zgrabną, dynamiczną narrację, a wydarzenia toczą się szybko i nie pozwalają na chwilę wytchnienia, co sprawia, że trudno oderwać się od książki. Arleta, próbując przygotować się do egzaminu, angażuje korepetytora, co prowadzi do wielu zabawnych, a momentami wzruszających momentów. Korepetytor, choć również nietypowy, wspiera ją w walce o zdobycie upragnionej licencji, a ich relacja staje się źródłem cennych lekcji zarówno o magii, jak i o przyjaźni.

Licencja na czarowanie nie jest tylko lekką, zabawną opowiastką – to także opowieść o walce z własnymi ograniczeniami i przeciwnościami losu, a także o potrzebie wsparcia innych, gdy los wydaje się nie sprzyjać. Okońska w subtelny sposób przypomina, że warto walczyć o marzenia, mimo że nie zawsze wszystko idzie po naszej myśli. Dzięki tej głębi książka może spodobać się także starszym czytelnikom, którzy docenią jej pozytywne przesłanie.

Podsumowując, Licencja na czarowanie to czarująca opowieść, idealna dla fanów humorystycznego fantasy. Magia i przygoda, splecione z barwnymi postaciami i pełnym życia światem, zapewniają świetną zabawę, a jednocześnie skłaniają do refleksji. To książka, którą można polecić każdemu – bez względu na wiek – kto pragnie oderwać się od rzeczywistości i przenieść się do świata pełnego magii i uśmiechu.