Czarny żałobnik recenzja

"Postać zamknęła za sobą drzwi. Przygotowany karton czekał tylko na palec brunetki. Z osobliwą starannością włożyła wciąż ociekającą krwią część ciała młodej kobiety do malutkiego pudełeczka tuż obok czarnego motyla...

Komisarz Adam Kruger i prokurator Alicja Ostrowska muszą zmierzyć się z zabójcą. Wyjątkowo sprytnym, przebiegłym i okrutnym. Ciała swoich ofiar zostawia porozrzucane w nietypowych miejscach, takich jak place zabaw. Sprawca wydaje się kierować w swoich zabójstwach średniowiecznymi metodami tortur. Prowadzi grę. Jednak zostawia po sobie jeden znak - czarnego motyla rusałkę żałobnik. Ofiary łączy jedno - niewierność, zazdrość, nieudane związki. Ślady prowadzą do terapeutki specjalizującej się w terapii małżeństw. Jednak czy słusznie? Misternie uknuta intryga wprowadza czytelnika w błędne koło, a fałszywe tropy, błędne oceny i podejrzenia prowadzą do niczego. Czy bohaterom uda się odkryć prawdę? Kto zabija, po co i dlaczego czarny żałobnik jest jego znakiem rozpoznawczym? Przeszłość Kruger i Ostrowskiej daje o sobie znać, i oprócz zabójcy muszą zmierzyć się z własnymi demonami. Z jakim efektem? Czy uda się ochronić kolejna ofiarę przed niezrównanym zabójca? A może przed inteligentnym i sprytnym graczem?

I to jest debiut... wow!
"Czarny żałobnik" zaczyna się dosyć mocno, ale o to też chodzi w kryminałach, żeby wywołać szok u czytelnika. I to się autorce udało. Przewracając kolejne strony dostajemy coraz więcej. Akcja jest bardzo rozwojowa i pędzi na łeb, na szyję, nie zwalniając tempa nawet na chwilę i do samego końca. Ilość poszlak, hipotez, tropów, pewne zależności między bohaterami - daje czytelnikowi do myślenia, wprowadzając go nieraz w błędne koło. Nieprzewidziane, zaskakujące zwroty akcji są tu mocnym atutem. I do tego jeszcze kreacja głównych bohaterów - dosyć specyficznych w swoim sposobie bycia, jednak charyzmatycznych, wyrazistych - również na plus. Bardzo podobała mi się kreacja relacji międzyludzkich, często zawiłych, trudnych, przepełnionych bólem, chęcią zemsty, niewierności. To takie życiowe, autentyczne. Komisarz i pani prokurator to również specyficzny układ - z jednej strony mają się ku sobie, a z drugiej nie ma tu miejsca na jakąś głębszą relacje, chociaż z chęcią poczytałabym o nich w kontynuacji tej książki. Nieprzewidziana i zawrotna akcja potęguje ciekawość i napięcie czytelnika, sprawiając że książka jest nieodkladalana aż do momentu poznania prawdy. A zakończenie? Świetne, wbija w fotel i pozostawia otwartą furtkę na kontynuację. Takich debiutów i kryminałów życzę sobie i was! Naprawdę dobra książka dla czytelnika z mocnymi nerwami, bo niektóre opisy są naprawdę brutalne! Polecam