Czarne koty recenzja

W maju odezwał się do mnie autor książki pt. „Czarne koty” , byłam bardzo podekscytowana tym , że znalazłam się wśród osób , które otrzymały książkę do recenzji. Trochę mi zajęło zabranie się za książkę czego żałuję , ponieważ historia mnie bardzo wciągnęła a momentami wzruszyła.

„Czarne koty” Edgara Hryniewieckiego to wciągająca powieść fantastyczna, która jest tak szczegółowo dopracowana , że były chwile gdy czułam że nie nadążam, ale zwalam to na karb ostatnich upałów. Muszę zaznaczyć , że ta książka jest debiutem i jak dla mnie bardzo udanym.

„Znacie to powiedzenie:gdy barany walą się łbami, wilk z uśmiechem ogląda to z bezpiecznej odległości?”

Głównym bohaterem jest osiemnastoletni Mins i jego serdeczny przyjaciel Joim.

Jeśli myślicie że ci dwaj młodzieńcy są odpowiedzialni lub wielce obyci w świecie to się bardzo mylicie. Prezentują swoją osobą raczej buńczuczność i naiwność. Myślę , że wiele można im wybaczyć z racji wieku. Mins marzy o bogactwie , jest biednym synem szkutnika . Gdy nadarza się okazja na zdobycie łatwych pieniędzy , Mins wielce się nie zastanawia i wraz z Joimem wplątują się w wielce niebezpieczną intrygę. Chłopcy przechodzą 3 próby i zostają wciągnięci do tajnej organizacji Czarne Koty, która ma za zadnie ratować Thornis przed wojną , która nadciąga .

„Moja miłość przy uczuciu jakim on darzy historię, blednie niczym świeczka postawiona w środku płonącej puszczy.„

Świat przedstawiony w książce jest osadzony w czasach średniowiecznych , przez co język użyty w książce jest dostosowany do tamtych czasów. Niektórym może wydawać się zbyt topornym , lecz ja uważam że można przywyknąć. Zdarzały mi się momenty w których musiałam cofnąć się kilka stron , ponieważ z powodu szczegółowych opisów gubiłam się w tekście . Mapy , które są umieszczone na końcu książki, są przecudowne , lecz osobiście dałabym je na początku książki , by móc się od razu zaznajomić z światem , który przedstawił nam autor. Jak pisałam wcześniej autor zadbał o każdy szczegół, przedstawił nam nową religię , która nawiasem mówiąc jest bardzo ciekawa . Zawirowania polityczne również są dopracowane przez co możemy się wczuć w nowy świat . Kolejnym plusem fabuły jest wprowadzenie istot fantastycznych, choć sama osobiście chciałabym ich więcej , ale to moje zdanie. Myślę że kilka potknięć autora z zbyt przydługimi opisami można wybaczyć , w końcu to debiut i dzięki uwagom recenzentów , kolejne tomy będą tylko lepsze. Czekam na kolejny tom , bo zakończenie wbiło mnie w fotel , doprowadziło do łez i zostawiło w ogromnym szoku.

„Wniosek sam ciśnie się na język: marzenia są piękne , dopóki istnieją w sferze chmur. Ziemska rzeczywistość jest zbyt przytłaczająca dla ducha."