Cypek recenzja

“...nadchodząca noc będzie z rodzaju tych, w które człowiek starzeje się o dziesięć lat. Do każdego raz na jakiś czas taka noc przychodzi, to niepisane prawo życia."

Lidka ma dwadzieścia dwa lata i całe życie przed sobą. Śmierć ukochanej siostry powoduje, że jej codzienność się wali, nic już nigdy nie będzie takie samo. Pogrążona w żalu zupełnie sobie nie radzi, nie może pogodzić się z odejściem siostry. Przestaje zależeć jej na czymkolwiek, za chwilę zawali studia, a jej długoletni związek z chłopakiem, którego kocha, przestaje istnieć. Rozdarta między poczuciem winy a narastającym gniewem próbuje znaleźć odpowiedzi na nurtujące ją pytania. Pierwsza rocznica śmierci staje się impulsem, by spróbować odnaleźć prawdę. A w tym wszystkim, razem, a jednocześnie osobno jej bliscy: rodzice, brat, były chłopach, narzeczony zmarłej siostry…

Stojąc u progu dorosłości, Lidka traci jedną z najważniejszych osób w swoim życiu. Czy po czymś takim można normalnie żyć? Fabuła ciekawie poprowadzona, dopracowana w każdym szczególe, przeszłość bohaterów idealnie współgra z ich teraźniejszością. Autorka ma lekkie, płynne, naturalne, pióro, ze szczyptą ironicznego, wyważonego humoru. Pomimo poruszanych trudnych tematów przez powieść się płynie. Z wnikliwością i wrażliwością ukazane emocje, jakie stają się udziałem naszych bohaterów. A ci bardzo dobrze wykreowani, ciekawy psychologiczny rys na ich osobowości. Wiarygodni, realni, zwyczajni, to ludzie, jakich mijamy w naszej codzienności. Do Lidki poczułam sympatię to spokojna, małomówna, zamknięta w sobie dziewczyna, której życie zadało bolesny cios.

Nie jest to łatwa opowieść. Pani Mika porusza w niej trudne i ważne problemy dotyczące ludzkiej egzystencji. Problemy, które mogą stać się udziałem każdego z nas. Wchodzenie w dorosłe życie i nagle cios z najmniej spodziewanej strony, śmierć bliskiej osoby. Tak trudno się z nią pogodzić, nurtujące pytania, przejmujący ból, żałoba. Próba akceptacji, uczenie się życia od nowa, bo życie trwa, biegnie do przodu czy tego chcemy, czy nie. Nierówna walka z samym sobą, odrzucanie pomocy bliskich, narastające konflikty i wciąż powracające pytanie: “Dlaczego?” Poczucie winy, które nie pozwala na normalność. Depresja podstępna choroba, która niszczy, nie patrzy na wiek, sieje spustoszenie, popycha do nieodwracalnych czynów.

Przejmująca, poruszająca, mądra, piękna opowieść, z której bije smutek, żal i rozgoryczenie. Refleksyjna opowieść o stracie, o przyjaźni, o miłości i o nadziei. A także o tym jak ważne i potrzebne w relacjach międzyludzkich są szczere rozmowy. Serdecznie polecam!