Cudze życie recenzja

Lubię czasem sięgnąć po książki obyczajowe. "Cudze życie" mam nieco przetrzymane z Kolejkowa, wakacje trwają, w końcu wzięłam się za tę książkę. I bardzo pozytywnie mnie zaskoczyła.

Marie poznajemy jako 25-letnią kobietę, która dopiero co dostała pracę w TV Lokalnej. Kobietę, która poszła uczcić ten fakt z przyjaciółmi i przy okazji poznała niesamowitego mężczyznę. Na drugi dzień budzimy się z Marie i odkrywamy, że coś się nam nie zgadza. Jak to się stało? Jak możemy się budzić u boku mężczyzny, którego dopiero co poznaliśmy [ok, to akurat jest możliwe ;)] i który widocznie się postarzał? Jak to możliwe, że okazuje się, że mamy aż dwójkę dzieci? Trójkę!? I Marie to wydała na świat? I nic nie pamięta? I właśnie straciła pracę, zdobycie której wczoraj świętowała? CO SIĘ DO CHOLERY DZIEJE?!
Okazuje się, że Marie cierpi na amnezję - na szczęście nie obudziła się w dziwnym świecie równoległym. Jest teraz starsza o 12 lat niż 'przedtem'. I właśnie tych dwunastu lat nie pamięta. Nie jedna kobieta w takiej sytuacji uciekłaby, poszła do lekarza, ale Marie postanawia dowiedzieć się jak żyła przez te dwanaście lat i co doprowadziło do nagłej utraty pamięci. Powolutku poznaje siebie taką jaką była podczas tych zapomnianych lat. I nie do końca podoba jej się to, co odkrywa.

Książka Deghelt zdecydowanie podobała mi się. Kiedy wzięłam ją do ręki nie do końca byłam świadoma o czym ta książka będzie. Pomimo że nie wyobrażam sobie jak mogłabym się czuć na miejscu Marie, zauważam w tej sytuacji coś pozytywnego. Mam wrażenie, że dobrze byłoby czasem zapomnieć o tych złych rzeczach, które przytrafiły się nam i/lub za naszą sprawą. Czasami nie wiedzieć, to być wolnym. A może się mylę..