Tam, gdzie las spotyka się z niebem recenzja

Zdarzyło się Wam sięgnąć po książkę, która była jedną z lepiej ocenianych i… mieć zupełnie inne zdanie? Ja właśnie tak mam z „Tam, gdzie las spotyka się z niebem” kompletnie nie rozumiem fenomenu tej książki.

Ornitolożka Joanna po ciężkich doświadczeniach, jakie miały miejsce w jej życiu zamieszkuje w chacie jednego z profesorów, by móc prowadzić swoje badania. Pewnego dnia w jej domu pojawia się dziewczynka, Ursa, która wygląda na dziecko, które jest maltretowane. Dziewczynka jednak upiera się, że jest kosmitką i przybyła na Ziemię, by zobaczyć 5 cudów. Gdy Jo zawiadamia policję o swoim niespodziewanym gościu, Ursa ucieka. Wraca jednak następnego dnia, a przejęta jej losem kobieta pozwala jej przy sobie zostać. Sprawy zaczynają się komplikować, gdy zostaje w to wciągnięty Gabe, jajcarz, którego do tej pory Jo znała tylko przelotnie.

I przyznam, że już na tym etapie książki mi coś nie gra. Inteligentna kobieta pozwala się omamić dziecku, które świetnie sobie radzi manipulując dorosłymi. Przyznam, że intrygowała mnie postać Ursy, chciałam poznać jej historię i dowiedzieć się jaki los spotkał tę dziewczynkę, że jej głęboka trauma doprowadziła do tego, iż wyparła swoją osobowość. Mam jednak wrażenie, iż potencjał tej postaci nie do końca został wykorzystany, a to, co autorka nazywa poprzez Ursę działaniem kwarków dla mnie jest zwykłym szantażem emocjonalnym. Nie dostrzegłam żadnych cudów, o których tak czytałam w innych recenzjach.

Rozumiem zamysł autorki, ukazała nam życie bohaterów, gdzie każdy z nich borykał się ze swoimi, problemami, trudną przeszłością i strachem o przyszłość, rozumiem, że chciała nam przekazać, iż życie jest cudem i należy się cieszyć małymi rzeczami, ale nie przemówił do mnie styl pisania, oraz wydźwięk całej książki. Prosty język nie był dla mnie tutaj minusem, ale niektóre dialogi nie prowadziły kompletnie do niczego. A tematy, które były moim zdaniem warte uwagi, zostały zepchnięte na boczny tor i sprowadzone do minimum.

Zakończenie, jak za dotykiem czarodziejskiej różdżki (może to jest ta magia?) nagle wszyscy żyją długo i szczęśliwie.

Jestem zawiedziona, ponieważ sięgałam po tę książkę z wielkim zapałem, ale niestety mój zapał został szybko ostudzony, okazało się, że recenzje, które czytałam o tej książce, były lepsze od niej samej.