Coś pożyczonego recenzja

Potrzebowałam lekkiego, troszkę ogłupiającego czytadła, które odrobinę pouczy, zmusi do zastanowienia oraz lekkością stylu nie wymaga ode mnie dużej ilości skupienia. „Coś pożyczonego” to strzał w dziesiątkę. Lekka, przyjemna, mocno amerykańska powieść, w której główna bohaterka – Rachel, boryka się z problemem wyboru albo miłości życia, albo przyjaźń z dzieciństwa. Nie wygrywa tutaj żadne hasło na temat przyjaźni ważniejszej od mężczyzny. Obie, i Darcy, i Rachel rywalizują ze sobą, chociaż ta druga nie jest tego świadoma. Zawsze najlepsza Darcy pierwszy raz z życiu spadnie z piedestału, strącona przez swoją najlepszą przyjaciółkę.

Problem, z jakim boryka się Rachel, jest tutaj tak przedstawiony, że sami możemy ocenić jej postępowanie. I chociaż tego występku nie można usprawiedliwić to jednak myśli dręczące Rachel oraz jej przeżycia osobiste związane z tą zdradą otwierają zupełnie inne spojrzenia na sprawę i chcąc, nie chcąc zaczynam jej współczuć. Trzeba wiedzieć, że Rachel nie jest typową, amerykańską bohaterką, która od niechcenia idzie z narzeczonym przyjaciółki do łóżka. To kobieta z zasadami, będąca przykładem osoby prawej i szalenie oddanej przyjaciołom. Zawsze dostosowując się do Darcy zapominała o sobie, odmawiając sobie przyjemności z życia nie chcąc konkurować z przyjaciółką. Wiedzieć trzeba też, że Darcy to osoba bardzo samolubna i zakochana w sobie, uważająca, że zawsze wszystko jej się należy. Jest pięknością, za którą obracają się wszystkie głowy i zawsze dopisuję jej szczęście. Po co to mówię? Aby przedstawić mniej więcej zarys tych dwóch postaci, tak skrajnie od siebie różnych. Rachel bardzo przeżywa ten występek, boi się miłości i odpycha ją, aby tylko nie zranić przyjaciółki, zaś ta nie ma żadnych skrupułów w zdradzaniu narzeczonego.

Problem jest o tyle nieciekawy, że ciężko stanąć po którejś stornie. Zdrada jest tu tematem głównym, ale nie braknie tutaj przeżyć wewnętrznych, poniewierania ludźmi, przeświadczeń o własnej lepszości.

Giffin serwuje nam typową, amerykańską powiastkę, która może, choć nie musi, zawierać jakieś przesłanie. I chociaż całość powieści tworzy banalna historyjka, to jednak złożoność relacji międzyludzkich, które do tego doprowadzają jest warta uwagi. Chociażby dla tego momentu warto przeczytać tę powieść, aby móc ocenić samemu postępowanie Rachel czy Darcy.