Córka mordercy recenzja

Jak to bywa z książkami Jenny Blackhurst, są one lekkie, przyjemne, intrygujące oraz przewidywalne, przynajmniej częściowo.

"Córka mordercy" też taka właśnie jest, a mimo to czytałam ją z ogromną ciekawością. Ten thriller psychologiczny to opowieść pełna mrocznych tajemnic, które wielu skrzętnie ukrywa. Tajemnic, które niszczą Kathryn i jej najbliższych, od środka każdego dnia i tak przez całe 25 lat. Dla niektórych to nie życie, to walka o przetrwanie lub ci gorsza, wegetacja. Taka jest cena konsekwencji za to, czego dokonał ojciec głównej bohaterki. Konsekwencji, ale i ogromnego poświęcenia całej rodziny. Rodziny, która praktycznie już nie istnieje, która po części się poddała. I to właśnie ( oraz kolejne tragiczne wydarzenie w jej dawnym domu) popycha Kathryn do powrotu na rodzinną wyspę, gdzie dawniej zaczął się jej koszmar, a dzisiejsze demony są jeszcze silniejsze. Niestety, jak można się było spodziewać, ten przyjazd nie zyskał aprobaty tutejszych mieszkańców. Oni nie zapomnieli, kim była rodzina Kathryn, szczególnie jej ojciec - mordercy dzieci, i nie omieszkają uprzykrzać jej pobytu. Jednak kobieta jest na tyle zdeterminowana, by odkryć prawdę o tragicznej śmierci swojej najlepszej przyjaciółki, wówczas 5 letniej Elise, że nie cofnie się przed niczym. Ona już podjęła decyzję, teraz czas na pozostałych, którzy znają ten mroczny sekret.

Frapująca fabuła, pełna intryg, domysłów i codziennych zmagań naszych bohaterów z ich traumami, miejscami była nieco irracjonalna, a zachowania niektórych postaci zbyt niedorzeczne. Niemniej jednak całość wypada dobrze i wciągająco. Akcja ma odpowiednie tempo, które rozwijaja się wraz z każdym kolejnym rozdziałem. Kilka rzeczy można było przewidzieć, ale co do motywu i mordercy Elise, to się nieco pomyliłam. W końcu postać ojca Kathryn, jest jedynie zarysowana i wielu aspektów należy tylko domniemać.
Jak już wspomniałam, styl autorki jest lekki i przyjemny, a do tego przyciąga on mnie jak magnes, choć jej książki praktycznie niczym szczególnym się nie wyróżniają, a i tak czerpię wielką radości z obcowania z twórczością Blackhurst.
Polecam.