Córka mordercy recenzja

Już raz w tym roku sięgnęłam po niezwykle podobne książki w krótkim odstępie czasu, ale wtedy to był zupełny przypadek, a teraz zrobiłam to świadomie. Opowiadałam przyjaciółce o "Błyskach w mroku", żeby zachęcić ją do lektury, a w odpowiedzi usłyszałam, że mój opis przypomina jej powieść, którą niedawno czytała. Zaintrygowało mnie to na tyle, że postanowiłam to szybko sprawdzić, ale na szczęście okazało się, że brytyjskie autorki wykazały się jednak oryginalnością, mimo że pisały w zasadzie o tym samym.

"Córka mordercy" trzymała mnie w napięciu od początku do końca, choć przy pierwszych stronach szukałam głównie podobieństw do wspomnianych "Błysków w mroku", a tych rzeczywiście nie brakowało. Główna bohaterka, której ojciec odsiaduje wyrok za zabójstwo, starszy brat, matka prawdopodobnie wiedząca więcej niż się wydaje, a przede wszystkim powrót koszmaru sprzed lat to elementy łączące obie książki. Na szczęście różnią się konstrukcją, kreacją postaci i co najważniejsze zakończeniem.

Szybko wciągnęłam się na tyle, że skupiałam się już tylko i wyłącznie na fabule. Bardziej interesowała mnie część dotycząca współczesnych wydarzeń, dopiero pod koniec ta dotycząca przeszłości zaczęła się rysować na tyle konkretnie, że przykuła moją uwagę. Muszę przyznać, że dawno nie byłam tak kompletnie zaskoczona zakończeniem, choć Jenny Blackhurst kojarzy mi się z nieoczywistymi rozwiązaniami generującymi emocjonalne i moralne rozważania.

Perspektywa Kathryn, czyli tytułowej postaci, przeplatana jest rozdziałami z perspektywy Maggie - policjantki prowadzącej toczące się właśnie śledztwo dotyczące zaginięcia Abigail. Podobały mi się te wycinki z pracy śledczych i kreacja samej komisarz Grant, która nie była typowo schematyczną kobietą pośród mężczyzn.

"Córka mordercy" to thriller psychologiczny oparty na motywie zaginięcia dziecka, który jest poruszający sam w sobie, jednak tutaj jest punktem wyjścia do równie emocjonalnej podróży w przeszłość pełną tajemnic trudnych do zniesienia. Jenny Blackhurst nie jest może moją ulubioną autorką, ale nigdy mnie nie zawodzi, a jej powieści zapadają mi w pamięć na długo.

Moje 8/10.