Łańcuch recenzja

Rachel to rozwiedziona matka trzynastoletniej Kylie i jednocześnie kobieta, która walczy z rakiem piersi. Pewnego dnia, kiedy miała jechać na badania, a jej córka do szkoły... dopada ją łańcuch. Kylie została porwana przez osoby, którym też porwano dziecko — tak działa łańcuch. Rachel dostaje telefon i instrukcje, co musi zrobić, aby uwolnić córkę. Jest przerażona... ale determinuje się... bo w końcu, czego się nie robi dla swojego dziecka?

Książka o odwadze, zbrodni i stawaniu się z ofiary porywaczem. ,,Łańcuch'' Adriana McKinty'iego to mroczna powieść, w której pokazuje, jak działamy my, jako gatunek ludzki, aby uratować to co nam najdroższe. Pokazuje do czego jesteśmy zdolni i jak się zmieniamy pod wpływem stresu i napięcia związanego z sytuacją taką jak np. została przedstawiona w łańcuchu, co mi jako czytelnikowi bardzo się podobało. 

Jednakże... mam wielkie żal do autora. Według mnie mógł skończyć książkę równo z zakończeniem części 1. Nie powinien zaczynać pisać części 2 książki, bo właśnie przez tę część powieść wiele traci. Staje się bardziej chaotyczna i nie wyjaśnia wiele kwestii. Można się czasami pogubić, w jakiej perspektywie jesteśmy lub co aktualnie się dzieje. Jasne jest ona też fajnym rozwinięciem wątku (kto włada całym mechanizmem Łańcucha), ale to by było na tyle.
Byłabym w sumie bardziej zadowolona z całej książki, kiedy autor uciąłby te ok. 200 stron.
,,Łańcuchowi'' daję nieco naciągane 6/10, bo mimo wszystko książkę bardzo dobrze się czytało.